Onder het bewind van Asparuh breidde Bulgarije zich uit naar het zuidwesten nadat de Slag om Ongal en het Donau-Bulgarije was ontstaan.De zoon en erfgenaam van Asparuh Tervel wordt heerser in het begin van de 8e eeuw toen de Byzantijnse keizer Justinianus II Tervel om hulp vroeg bij het herwinnen van zijn troon, waarvoor Tervel de regio Zagore van het rijk ontving en grote hoeveelheden goud kreeg betaald.Hij ontving ook de Byzantijnse titel "Caesar".Na het bewind van Tervel vonden er regelmatig veranderingen plaats in de heersende huizen, wat leidde tot instabiliteit en politieke crisis.Tientallen jaren later, in 768, regeerde Telerig van het huis Dulo over Bulgarije.Zijn militaire campagne tegen Constantijn V in het jaar 774 bleek niet succesvol.Onder het bewind van Krum (802–814) breidde Bulgarije zich enorm uit naar het noordwesten en zuiden, bezette het land tussen de middelste Donau en Moldavië, het hele huidige Roemenië, Sofia in 809 en Adrianopel in 813, en bedreigde Constantinopel zelf.Krum voerde wetshervormingen door met de bedoeling de armoede terug te dringen en de sociale banden in zijn enorm uitgebreide staat te versterken.Tijdens het bewind van Khan Omurtag (814–831) waren de noordwestelijke grenzen met het Frankische rijk stevig gevestigd langs de middelste Donau.In de Bulgaarse hoofdstad Pliska werden een prachtig paleis, heidense tempels, residentie van de heerser, fort, citadel, waterleidingen en baden gebouwd, voornamelijk van steen en baksteen.Tegen het einde van de 9e en het begin van de 10e eeuw breidde Bulgarije zich uit tot Epirus en Thessalië in het zuiden, Bosnië in het westen en controleerde het heel het huidige Roemenië en Oost-Hongarije in het noorden, herenigd met oude wortels.Er ontstond een Servische staat als afhankelijkheid van het Bulgaarse rijk.Onder tsaar Simeon I van Bulgarije (Simeon de Grote), die zijn opleiding volgde in Constantinopel, werd Bulgarije opnieuw een ernstige bedreiging voor het Byzantijnse rijk.Zijn agressieve beleid was erop gericht Byzantium te verdringen als belangrijke partner van de nomadische staatsbesturen in het gebied.Na de dood van Simeon werd Bulgarije verzwakt door externe en interne oorlogen met Kroaten, Magyaren, Pechenegs en Serviërs en de verspreiding van de Bogomil-ketterij.^[23] Twee opeenvolgende Russische en Byzantijnse invasies resulteerden in de verovering van de hoofdstad Preslav door het Byzantijnse leger in 971. ^[24] Onder Samuil herstelde Bulgarije zich enigszins van deze aanvallen en slaagde erin Servië en Duklja te veroveren.^[25]In 986 ondernam de Byzantijnse keizer Basilius II een campagne om Bulgarije te veroveren.Na een oorlog van tientallen jaren bracht hij de Bulgaren in 1014 een beslissende nederlaag toe en voltooide de campagne vier jaar later.In 1018, na de dood van de laatste Bulgaarse tsaar, Ivan Vladislav, koos het grootste deel van de Bulgaarse adel ervoor zich bij het Oost-Romeinse rijk aan te sluiten.^[26] Bulgarije verloor echter zijn onafhankelijkheid en bleef ruim anderhalve eeuw onderworpen aan Byzantium.Met de ineenstorting van de staat viel de Bulgaarse kerk onder de heerschappij van Byzantijnse geestelijken die de controle over het aartsbisdom van Ohrid overnamen.