De Grieken uit de klassieke periode geloofden dat in de donkere eeuw die volgde op de ineenstorting van de Myceense beschaving, aanzienlijke aantallen Grieken waren gevlucht en naar Klein-Azië waren geëmigreerd en zich daar hadden gevestigd.Deze kolonisten waren afkomstig uit drie stamgroepen: de Aeoliërs, Doriërs en Ioniërs.De Ioniërs hadden zich rond de kusten van Lydië en Carië gevestigd en stichtten de twaalf steden waaruit Ionië bestond.De steden van Ionië bleven onafhankelijk totdat ze werden veroverd door de Lydiërs van West-Klein-Azië.De Perzische prins Cyrus leidde in 553 vGT een opstand tegen de laatste Medische koning Astyages.Terwijl hij tegen de Lydiërs vocht, had Cyrus berichten naar de Ioniërs gestuurd met het verzoek in opstand te komen tegen de Lydische overheersing, wat de Ioniërs hadden geweigerd.Nadat Cyrus de verovering van Lydië had voltooid, boden de Ionische steden nu aan zijn onderdanen te zijn onder dezelfde voorwaarden als zij onderdanen van Croesus waren geweest.Cyrus weigerde, daarbij verwijzend naar de onwil van de Ioniërs om hem eerder te helpen.De Ioniërs bereidden zich dus voor om zichzelf te verdedigen, en Cyrus stuurde de Mediane generaal Harpagus om hen te veroveren.In de jaren na hun verovering vonden de Perzen het moeilijk om over de Ioniërs te regeren.De Perzen besloten dus om in elke Ionische stad een tiran te sponsoren, ook al raakte dit hen bij de interne conflicten van de Ioniërs betrokken.Aan de vooravond van de Grieks-Perzische oorlogen was de Ionische bevolking waarschijnlijk ontevreden geworden en klaar voor rebellie.