Toen hij hoorde dat de Cariërs in opstand waren gekomen, leidde Daurises zijn leger zuidwaarts naar Carië.De Cariërs verzamelden zich bij de "Witte Zuilen", aan de Marsyas-rivier (de moderne Çine), een zijrivier van de Meander.Pixodorus, een familielid van de koning van Cilicië, stelde voor dat de Cariërs de rivier zouden oversteken en ermee in hun rug zouden vechten, om terugtrekking te voorkomen en hen zo moediger te laten vechten.Dit idee werd afgewezen en de Cariërs lieten de Perzen de rivier oversteken om tegen hen te vechten.De daaropvolgende strijd was volgens Herodotus een langdurige aangelegenheid, waarbij de Cariërs hardnekkig vochten voordat ze uiteindelijk bezweken onder het gewicht van de Perzische aantallen.Herodotus suggereert dat 10.000 Cariërs en 2.000 Perzen stierven in de strijd.De overlevenden van Marsyas trokken zich terug naar een heilig bos van Zeus in Labraunda en overlegden of ze zich aan de Perzen zouden overgeven of Azië helemaal zouden ontvluchten.Terwijl ze beraadslaagden, werden ze echter vergezeld door een Milesisch leger, en met deze versterkingen besloten ze in plaats daarvan door te vechten.De Perzen vielen vervolgens het leger bij Labraunda aan en brachten een nog zwaardere nederlaag toe, waarbij de Milesiërs bijzonder zware verliezen leden.Na de dubbele overwinning op de Cariërs begon Daurises met de taak om de Carische bolwerken te verkleinen.De Cariërs besloten door te vechten en besloten een hinderlaag te leggen voor Daurises op de weg door Pedasus.Herodotus impliceert dat dit min of meer direct na Labraunda plaatsvond, maar er is ook gesuggereerd dat Pedasus het jaar daarop plaatsvond (496 vGT), waardoor de Cariërs de tijd kregen om zich te hergroeperen.De Perzen kwamen 's nachts aan bij Pedasus en de hinderlaag had groot effect.Het Perzische leger werd vernietigd en Daurises en de andere Perzische commandanten werden gedood.De ramp bij Pedasus lijkt een patstelling in de landcampagne te hebben veroorzaakt, en er was blijkbaar weinig verdere campagne in 496 BCE en 495 BCE.