De dood van koning Edward op 5 januari 1066 liet geen duidelijke erfgenaam achter, en verschillende kanshebbers maakten aanspraak op de troon van Engeland.Edwards directe opvolger was de graaf van Wessex, Harold Godwinson, de rijkste en machtigste van de Engelse aristocraten en zoon van Godwin, Edwards eerdere tegenstander.Harold werd tot koning gekozen door de Witenagemot van Engeland en gekroond door Ealdred, de aartsbisschop van York, hoewel de Normandische propaganda beweerde dat de ceremonie werd uitgevoerd door Stigand, de oncanoniek gekozen aartsbisschop van Canterbury.Harold werd meteen uitgedaagd door twee machtige naburige heersers.Hertog William beweerde dat koning Edward hem de troon had beloofd en dat Harold hiermee had gezworen.Harald Hardrada uit Noorwegen betwistte ook de opvolging.Zijn aanspraak op de troon was gebaseerd op een overeenkomst tussen zijn voorganger Magnus de Goede en de eerdere koning van Engeland Harthacnut, waarbij, als een van beide stierf zonder erfgenaam, de ander zowel Engeland als Noorwegen zou erven.William en Harald Hardrada begonnen onmiddellijk met het verzamelen van troepen en schepen voor afzonderlijke invasies.