Generaal Thomas Gage, opperbevelhebber van de strijdkrachten in Brits Noord-Amerika, en andere Britse officieren die hadden gevochten in de Franse en Indische Oorlog (waaronder majoor James Robertson), hadden het moeilijk gevonden om koloniale vergaderingen ervan te overtuigen te betalen voor de inkwartiering en bevoorrading van troepen op mars.Daarom vroeg hij het Parlement iets te doen.De meeste koloniën hadden tijdens de oorlog proviand geleverd, maar in vredestijd was de kwestie betwist.Deze eerste Quartering Act kreeg op 15 mei 1765 koninklijke goedkeuring ^[10] en bepaalde dat Groot-Brittannië zijn soldaten zou huisvesten in Amerikaanse kazernes en cafés, zoals in de Mutiny Act 1765, maar als het aantal soldaten groter zou zijn dan de beschikbare woningen, zou het verdeel ze in "herbergen, pensionstallen, bierhuizen, bevoorradingshuizen en de huizen van verkopers van wijn en huizen van personen die rum, cognac, sterk water, cider of metheglin verkopen", en indien aantallen vereist zijn in "onbewoonde huizen, bijgebouwen , schuren of andere gebouwen."De koloniale autoriteiten moesten de kosten van huisvesting en voeding van deze soldaten betalen.De Quartering Act 1774 stond bekend als een van de dwanghandelingen in Groot-Brittannië en als onderdeel van de ondraaglijke daden in de koloniën.De Quartering Act was van toepassing op alle koloniën en probeerde een effectievere methode te creëren om Britse troepen in Amerika te huisvesten.In een eerdere wet waren de koloniën verplicht om huisvesting te bieden aan soldaten, maar de koloniale wetgever was daarin niet meewerkend.De nieuwe Quartering Act stond een gouverneur toe soldaten in andere gebouwen te huisvesten als er niet voor geschikte onderkomens werd gezorgd.