De Franse en Indische Oorlog , onderdeel van het bredere mondiale conflict dat bekend staat als de Zevenjarige Oorlog , eindigde met de Vrede van Parijs van 1763, die Frankrijk uit zijn bezittingen in Nieuw-Frankrijk verdreef.^[1]Het ministerie van Grenville van 1763 tot 1765 gaf de Royal Navy opdracht de handel in gesmokkelde goederen stop te zetten en de douanerechten in Amerikaanse havens af te dwingen.De belangrijkste was de Melassewet uit 1733;Het werd vóór 1763 routinematig genegeerd en had een aanzienlijke economische impact, aangezien 85% van de rumexport uit New England werd vervaardigd uit geïmporteerde melasse.Deze maatregelen werden gevolgd door de Sugar Act en Stamp Act, die extra belastingen oplegden aan de koloniën om de verdediging van de westelijke grens te betalen.^[2]De spanningen escaleerden na de vernietiging van een douaneschip in de Gaspee-affaire van juni 1772 en bereikten vervolgens een hoogtepunt in 1773. Een bankencrisis leidde tot de bijna ineenstorting van de Oost-Indische Compagnie, die de Britse economie domineerde;Om dit te steunen keurde het parlement de Theewet goed, waardoor het een handelsmonopolie kreeg in de dertien koloniën.Omdat de meeste Amerikaanse thee door de Nederlanders werd gesmokkeld, werd de wet tegengewerkt door degenen die de illegale handel beheerden, terwijl het werd gezien als de zoveelste poging om het beginsel van belastingheffing door het parlement op te leggen.^[3]