Vanaf augustus 1775 vielen Amerikaanse kapers steden in Nova Scotia binnen, waaronder Saint John, Charlottetown en Yarmouth.In 1776 vielen John Paul Jones en Jonathan Eddy respectievelijk Canso en Fort Cumberland aan.Britse functionarissen in Quebec begonnen met de Iroquois te onderhandelen over hun steun, terwijl Amerikaanse gezanten er bij hen op aandrongen neutraal te blijven.Het Congres was zich bewust van de neiging van de Native Americans richting de Britten en vreesde een Anglo-Indiase aanval vanuit Canada. In april 1775 gaf het Congres toestemming voor een tweede invasie.De invasie van Quebec was het eerste grote militaire initiatief van het nieuw gevormde Continentale Leger tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.Het doel van de campagne was om de provincie Quebec (een deel van het hedendaagse Canada ) te veroveren op Groot-Brittannië en de Franstalige Canadezen ervan te overtuigen zich aan de zijde van de Dertien Koloniën bij de revolutie aan te sluiten.Eén expeditie verliet Fort Ticonderoga onder leiding van Richard Montgomery, belegerde en veroverde Fort St. Johns, en veroverde bijna de Britse generaal Guy Carleton toen hij Montreal innam.De andere expeditie, onder leiding van Benedict Arnold, verliet Cambridge, Massachusetts en reisde met grote moeite door de wildernis van Maine naar Quebec City.Montgomery's expeditie vertrok eind augustus vanuit Fort Ticonderoga en begon half september met het belegeren van Fort St. Johns, het belangrijkste verdedigingspunt ten zuiden van Montreal.Nadat het fort in november was veroverd, verliet Carleton Montreal en vluchtte naar Quebec City, en Montgomery nam de controle over Montreal over voordat hij naar Quebec vertrok met een leger dat veel kleiner was geworden door het aflopen van het dienstverband.Daar voegde hij zich bij Arnold, die begin september Cambridge had verlaten voor een zware tocht door de wildernis, waardoor zijn overlevende troepen uitgehongerd waren en niet over veel voorraden en uitrusting beschikten.