1396 онд Сигизмунд Унгарын түр зуурын арчаагүй байдлыг далимдуулан Дунай мөрний эрэг хүртэл ноёрхлоо өргөжүүлсэн туркуудын эсрэг христийн шашны нэгдсэн армиа удирдан явуулав.Пап лам IX Бонифацын номлосон энэхүү загалмайтны аян Унгарт ихэд алдаршжээ.Язгууртнууд хааны стандарт руу мянга мянгаараа цугларч, Европын бараг бүх хэсгээс сайн дурынхан хүчирхэгжсэн.Хамгийн чухал бүрэлдэхүүн бол Бургундын герцог Филипп II-ийн хүү Айдасгүй Жон тэргүүтэй францчууд юм.Сигизмунд 90,000 цэрэг, 70 галлерей бүхий флотын хамт хөдөлсөн.Видинийг эзлэн авсны дараа тэрээр Унгарын армитайгаа Никополисын цайзын өмнө буудаллав.Султан Баязид I Константинополь хотыг бүслэн, 140,000 хүний ​​толгойд 1396 оны 9-р сарын 25-28-ны хооронд тулалдсан Никополисын тулалдаанд Христийн цэргийг бүрэн ялав. Сигизмунд тэнгисээр буцаж, Зетагийн хаант улсаар дайран орж, тэнд томилогдов. Монтенегрогийн ноён Дурач II туркуудыг эсэргүүцэх зорилгоор Хвар, Корчула арлуудтай хамт;1403 оны 4-р сард Дурачаг нас барсны дараа арлуудыг Сигизмунд руу буцаажээ. Энэ ялагдлын дараа Туркийн Балкан дахь давшилтыг зогсоохын тулд Баруун Европоос 1440-өөд он хүртэл шинэ экспедиц гараагүй.