Самаричуудын бослого (ойролцоогоор МЭ 484-573) нь Палеестина Прима мужид гарсан бослого бөгөөд Самаричууд Зүүн Ромын эзэнт гүрний эсрэг боссон юм.Эдгээр бослого нь ихээхэн хүчирхийлэлд хүргэж, Самаричуудын хүн ам эрс буурч, бүс нутгийн хүн ам зүйг өөрчлөв.Еврей-Ромын дайны дараа иудейчүүд Иудейд бараг байхгүй байсан бөгөөд Самаричууд болон Византийн Христэд итгэгчид энэ орон зайг дүүргэж байв.Самаричуудын нийгэмлэг алтан үеийг туулсан, ялангуяа Самаричуудын нийгмийг шинэчилж, хүчирхэгжүүлсэн Баба Раббагийн (ойролцоогоор МЭ 288–362) үед.Гэсэн хэдий ч Византийн цэргүүд Баба Раббаг эзлэн авснаар энэ хугацаа дуусав.^[131]Жастагийн бослого (484)Неаполис хотод эзэн хаан Зено самаричуудыг хавчиж хавчиж байсан нь анхны томоохон бослогыг өдөөсөн юм.Хуста тэргүүтэй Самаричууд хариу арга хэмжээ авч, Христэд итгэгчдийн амийг хөнөөж, Неаполис дахь сүмийг устгасан.Бослогыг Византийн цэргүүд дарж, Зено Геризим уулан дээр сүм босгосон нь Самаричуудын сэтгэл санааг улам хурцатгав.^[132]Самаричуудын үймээн самуун (495)Өөр нэг бослого 495 онд эзэн хаан I Анастасиусын үед гарч, Самаричууд Геризим уулыг хэсэг хугацаанд эзэлсэн боловч Византийн эрх баригчид дахин дарагдсан байна.^[132]Бен Сабарын бослого (529-531)Византийн хуулиар тогтоосон хязгаарлалтын хариуд Жулиан бен Сабар хамгийн хүчтэй бослогыг удирдсан.Бен Сабарын Христийн шашны эсрэг кампанит ажил нь Византийн болон Гассанидын Арабын хүчтэй эсэргүүцэлтэй тулгарч, түүнийг ялагдаж, цаазаар авахуулахад хүргэсэн.Энэхүү бослого нь Самаричуудын хүн ам болон бүс нутагт орших байдлыг эрс багасгасан.^[132]Самаричуудын бослого (556)556 онд Самари-Еврейн хамтарсан бослогыг дарж, босогчдод хүндээр туссан.^[132]бослого (572)572/573 (эсвэл 578) дахь өөр нэг бослого Византийн эзэн хаан Жастин II- ийн үед гарч, самаричуудыг цаашид хязгаарлахад хүргэв.^[132]Үр дагаварБослого нь Исламын эрин үед улам бүр цөөрсөн Самаричуудын хүн амыг эрс цөөрүүлсэн.Самаричууд ялгаварлан гадуурхалт, хавчлагад өртөж, хөрвөлт болон эдийн засгийн дарамтаас болж тэдний тоо цөөрсөөр байв.^[133] Эдгээр бослого нь Самаричуудын нийгэмлэгийн нөлөөлөл, тоо эрс багасч, бусад шашны бүлгүүдийн ноёрхлыг тогтоох замыг засч, бүс нутгийн шашин, хүн ам зүйн байдалд мэдэгдэхүйц өөрчлөлт гарсан.