Германы колоничлолын эзэнт гүрэн нь Германы эзэнт гүрний хилийн чанад дахь колони, хараат байдал, нутаг дэвсгэрийг бүрдүүлсэн.1870-аад оны эхээр нэгдсэн бөгөөд энэ үеийн канцлер нь Отто фон Бисмарк байв.Германы муж улсуудыг колоничлох гэсэн богино хугацааны оролдлогууд өмнөх зуунд гарч байсан боловч 1884 онд Африкийн төлөөх тэмцэл хүртэл Бисмарк колоничлолын эзэнт гүрэн байгуулах шахалтыг эсэргүүцэж байсан. Их Британи, Францын дараа тэр үеийн хамгийн том колоничлолын эзэнт гүрэн.Германы колончлолын эзэнт гүрэн нь Африкийн хэд хэдэн улс орны зарим хэсгийг, тухайлбал одоогийн Бурунди, Руанда, Танзани, Намиби, Камерун, Габон, Конго, Төв Африкийн Бүгд Найрамдах Улс, Чад, Нигери, Того, Гана, түүнчлэн зүүн хойд Шинэ Гвиней, Самоа болон олон тооны Микронезийн арлууд.Эх газрын Германыг оруулаад эзэнт гүрэн 3,503,352 хавтгай дөрвөлжин километр газар нутагтай, 80,125,993 хүн амтай байв.Герман 1914 онд дэлхийн нэгдүгээр дайны эхэн үед колончлолын эзэнт гүрний ихэнх хэсэгт хяналтаа алдсан боловч Германы зарим хүчин Германы Зүүн Африкт дайн дуустал тэсч үлджээ.Дэлхийн 1-р дайнд Герман ялагдсаны дараа Германы колончлолын эзэнт гүрэн Версалийн гэрээгээр албан ёсоор татан буугдсан.Колони бүр нь ялагч гүрний аль нэгний хяналтан дор (гэхдээ өмчлөх эрхгүй) Үндэстнүүдийн Лигийн мандат болсон.1943 он хүртэл Германд колончлолын алдагдсан газар нутгаа эргүүлэн авах тухай яриа үргэлжилсэн боловч Германы засгийн газрын албан ёсны зорилго болоогүй юм.