در مارس 1611، شهروندان مسکو علیه لهستانی ها شورش کردند و پادگان لهستانی در کرملین توسط اولین شبه نظامی خلق به رهبری پروکوپی لیاپانوف، نجیب زاده ریازان، محاصره شد.شبه نظامیان ضعیف مسلح نتوانستند قلعه را تصرف کنند و به زودی دچار بی نظمی شدند. با دریافت اخباری مبنی بر اینکه ارتش امداد لهستانی به فرماندهی هتمن چودکیویچ در حال نزدیک شدن به مسکو است، مینین و پوژارسکی در اوت 1612 وارد مسکو شدند و پادگان لهستانی در کرملین را محاصره کردند.ارتش 9000 نفری لهستان به فرماندهی هتمان یان کارول چودکیویچ تلاش کرد تا محاصره را برطرف کند و با نیروهای روسی درگیر شد و در 1 سپتامبر تلاش کرد به نیروهای لهستانی در کرملین نفوذ کند.پس از موفقیت های اولیه لهستان، نیروهای تقویتی قزاق روسیه، نیروهای چودکیویچ را مجبور به عقب نشینی از مسکو کردند.نیروهای کمکی روسیه تحت رهبری شاهزاده پوژارسکی در نهایت پادگان مشترک المنافع را گرسنه نگه داشتند (گزارش هایی از آدمخواری وجود داشت) و آن را در 1 نوامبر تسلیم کردند (گرچه برخی منابع 6 نوامبر یا 7 نوامبر را ذکر می کنند) پس از محاصره 19 ماهه.سربازان لهستانی از مسکو عقب نشینی کردند.اگرچه کشورهای مشترک المنافع درباره یک گذرگاه امن مذاکره کردند، اما نیروهای روسی نیمی از نیروهای پادگان سابق کرملین را هنگام خروج از قلعه قتل عام کردند.بدین ترتیب ارتش روسیه مسکو را پس گرفت.