شکست های فردریک در میدان نبرد، کشورهای فرصت طلب بیشتری را وارد جنگ کرد.سوئد به پروس اعلام جنگ کرد و با 17000 نفر به پومرانیا حمله کرد.سوئد احساس می کرد که این ارتش کوچک تنها چیزی است که برای اشغال پومرانیا لازم است و احساس می کرد که ارتش سوئد نیازی به درگیری با پروس ها ندارد زیرا پروس ها در بسیاری از جبهه های دیگر اشغال شده بودند.جنگ پومرانیا با حرکت عقب و جلو ارتش سوئد و پروس مشخص شد که هیچ یک از آنها پیروزی قاطعی را به دست نیاوردند.زمانی که نیروهای سوئدی در سال 1757 به داخل خاک پروس پیشروی کردند، شروع شد، اما در استرالسوند تا زمانی که نیروهای روسی در سال 1758 امداد کردند، عقب رانده و محاصره شدند. در جریان اقدامات بعدی، تهاجم مجدد سوئد به قلمرو پروس، ناوگان کوچک پروس نابود شد. مناطقی تا جنوب نوروپین اشغال شده بود، با این حال این لشکرکشی در اواخر سال 1759 متوقف شد، زیرا نیروهای سوئدی که از منابع کافی برخوردار نبودند، نه موفق به تصرف دژ اصلی پروس اشتتین (Szczecin فعلی) و نه در ترکیب با متحدان روسی خود نشدند.ضد حمله پروس به پومرانیا سوئدی در ژانویه 1760 دفع شد و در طول سال نیروهای سوئدی مجدداً تا جنوب پرنزلائو به قلمرو پروس پیشروی کردند و در زمستان دوباره به پومرانیا سوئد عقب نشینی کردند.لشکرکشی دیگر سوئد به پروس در تابستان 1761 آغاز شد، اما به زودی به دلیل کمبود تجهیزات و تجهیزات متوقف شد.آخرین برخوردهای جنگ در زمستان 1761/62 در نزدیکی مالچین و نوکالن در مکلنبورگ، درست در آن سوی مرز پومرانیا سوئد، قبل از توافق طرفین در مورد آتش بس ریبنیتس در 7 آوریل 1762 رخ داد. هنگامی که در 5 مه، یک روسی- اتحاد پروس امیدهای سوئدی ها برای کمک های آینده روسیه را از بین برد و در عوض تهدید مداخله روسیه در طرف پروس را به همراه داشت، سوئد مجبور به برقراری صلح شد.جنگ به طور رسمی در 22 مه 1762 توسط صلح هامبورگ بین پروس، مکلنبورگ و سوئد پایان یافت.