اولین نقش برجسته مانتوا در نبردهای لوناتو و کاستیلیونه در اوایل ماه اوت شکست خورد.این شکست باعث شد وورمسر به سمت شمال در دره رود آدیجه عقب نشینی کند.در همین حال، فرانسوی ها پادگان اتریشی مانتوا را مجدداً سرمایه گذاری کردند.فلدمارشال وورمسر و رئیس ستاد جدیدش فلدمارشال فرانتس فون لاوئر، به دستور امپراتور فرانسیس دوم برای تسکین فوری مانتوآ، استراتژی را ترسیم کردند.وورمسر با گذاشتن پل داویدویچ و 13700 سرباز برای دفاع از ترنتو و نزدیکی به شهرستان تیرول، دو لشکر را به سمت شرق و سپس به سمت جنوب دره برنتا هدایت کرد.هنگامی که او به لشکر بزرگ یوهان مزاروس در باسانو پیوست، 20000 مرد داشت.از باسانو، وورمسر به سمت مانتوا حرکت می کرد، در حالی که داویدویچ دفاع دشمن را از شمال بررسی می کرد و به دنبال فرصتی مناسب برای حمایت از مافوق خود بود.ناپلئون به دنبال ورمسر در دره برنتا رفت.این نامزدی در طول تلاش دوم اتریش برای افزایش محاصره مانتو رخ داد.این یک پیروزی فرانسه بود.اتریشی ها توپخانه و چمدان های خود را رها کردند و آذوقه ها، توپ ها و استانداردهای نبرد را به فرانسوی ها از دست دادند.وورمسر انتخاب شد تا با بخش بزرگی از سربازان بازمانده خود به سمت مانتوا راهپیمایی کند.اتریشی ها از تلاش های بناپارت برای رهگیری آنها طفره رفتند اما پس از یک نبرد شدید در 15 سپتامبر به شهر رانده شدند.این باعث شد که نزدیک به 30000 اتریشی در این قلعه به دام افتاده باشند.این تعداد به دلیل بیماری، تلفات جنگی و گرسنگی به سرعت کاهش یافت.