ابوعبیده و خالد با در دست داشتن امساء به سمت کلکیس حرکت کردند که از نظر استراتژیک مهم ترین قلعه بیزانس بود.بیزانسی ها از طریق کالسکه قادر خواهند بود از آناتولی، سرزمین ارمنستان هراکلیوس و پایتخت منطقه، انطاکیه، محافظت کنند.ابوعبیده خالد را با نگهبان متحرک خود به سوی کلکیس فرستاد.این دژ عملا تسخیرناپذیر توسط نیروهای یونانی تحت نظارت مناس محافظت می شد که بنا بر گزارش ها از نظر اعتبار پس از خود امپراتور دوم است.مناس، با انحراف از تاکتیک‌های مرسوم بیزانس، تصمیم گرفت با خالد روبرو شود و عناصر پیشرو ارتش مسلمانان را قبل از اینکه بدنه اصلی بتواند در حزیر در 5 کیلومتری شرق کلکیس به آنها بپیوندد، نابود کند.نبرد هنوز در مراحل اولیه خود بود که مناس کشته شد.با پخش شدن خبر مرگ او در میان مردانش، سربازان بیزانسی با خشم وحشیانه به راه افتادند و وحشیانه برای انتقام مرگ رهبرشان حمله کردند.خالد یک هنگ سواره سوار شد و از کنار یکی از بالها مانور داد تا از عقب به ارتش بیزانس حمله کند.به زودی کل ارتش روم محاصره شد و شکست خورد.گفته می شود که مناس و پادگانش هرگز چنین شکست سختی را متحمل نشده بودند.بنا بر گزارش‌ها، نبرد حضیر، عمر را مجبور کرد تا نبوغ نظامی خالد را ستایش کند و گفت: "خالد واقعاً فرمانده است. خداوند ابوبکر را رحمت کند. او بهتر از من قاضی در مورد مردم بود.