نبرد پیرامون پوسان یکی از اولین درگیری های مهم جنگ کره بود.ارتشی متشکل از 140000 سرباز سازمان ملل که تا مرز شکست رانده شده بودند، گرد هم آمدند تا در برابر ارتش متجاوز خلق کره (KPA) با 98000 نفر، موضع نهایی را بگیرند.نیروهای سازمان ملل که بارها توسط KPA در حال پیشروی شکست خورده بودند، مجبور شدند به "Pusan ​​Perimeter"، یک خط دفاعی 140 مایلی (230 کیلومتری) در اطراف منطقه ای در منتهی الیه جنوب شرقی کره جنوبی که شامل بندر بوسان نیز می شود، برگردند.نیروهای سازمان ملل، که عمدتاً متشکل از نیروهای ارتش جمهوری کره (ROKA)، ایالات متحده آمریکا و بریتانیا هستند، آخرین جایگاه را در اطراف نصب کردند و به مدت شش هفته با حملات مکرر KPA در اطراف شهرهای تائگو مبارزه کردند. ، ماسان و پوهانگ و رودخانه ناکتونگ.حملات گسترده KPA در عقب نشینی نیروهای سازمان ملل از اطراف، علیرغم دو فشار عمده در اوت و سپتامبر ناموفق بود.نیروهای کره شمالی که به دلیل کمبود منابع و خسارات هنگفت با مشکل مواجه شده بودند، به طور مستمر به نیروهای سازمان ملل در تلاش برای نفوذ به اطراف و فروریختن خط حمله کردند.با این حال، نیروهای سازمان ملل از بندر استفاده کردند تا از نظر نیروها، تجهیزات و تدارکات برتری زیادی کسب کنند.گردان های تانک مستقیماً از سرزمین اصلی ایالات متحده از بندر سانفرانسیسکو تا بندر پوسان، بزرگترین بندر کره، به کره مستقر شدند.تا اواخر آگوست، Pusan ​​Perimeter حدود 500 تانک متوسط ​​آماده جنگ داشت.در اوایل سپتامبر 1950، نیروهای سازمان ملل از 180000 تا 100000 سرباز بیشتر از KPA بودند.نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) لجستیک KPA را با 40 سورتی پشتیبانی زمینی روزانه متوقف کرد که 32 پل را تخریب کرد و بیشتر ترافیک جاده ای و ریلی در روز را متوقف کرد.نیروهای KPA مجبور بودند روزها در تونل ها پنهان شوند و فقط در شب حرکت کنند.برای انکار مواد به KPA، USAF انبارهای لجستیک، پالایشگاه‌های نفت و بندرها را تخریب کرد، در حالی که نیروی هوایی نیروی دریایی ایالات متحده به مراکز حمل و نقل حمله کرد.در نتیجه، KPA بیش از حد گسترش یافته نمی تواند در سراسر جنوب تامین شود.