پس از تأسیس مجدد چیانگ مای در سال 1797، کاویلا، همراه با دیگر رهبران لانا، استراتژی «قرار دادن سبزیجات در سبدها، قرار دادن مردم در شهرها» ^[21] را اتخاذ کرد تا درگیری ها را آغاز کند و کمبود نیروی انسانی خود را تقویت کند.برای بازسازی، رهبرانی مانند کاویلا سیاست‌هایی را برای اسکان مجدد مردم از مناطق اطراف به لانا آغاز کردند.در سال 1804، حذف نفوذ برمه به رهبران لانا اجازه داد تا گسترش پیدا کنند و آنها مناطقی مانند کنگ‌تونگ و چیانگ هونگ سیپسون پانا را برای مبارزات خود هدف قرار دادند.هدف فقط تسخیر ارضی نبود، بلکه بازسازی سرزمین های ویران شده آنها نیز بود.این منجر به اسکان مجدد عمده شد و جمعیت قابل توجهی مانند تای خوئن از کنگتونگ به مناطقی مانند چیانگ مای و لامپون منتقل شدند.لشکرکشی های شمالی لانا تا سال 1816 پس از مرگ کاویلا تا حد زیادی پایان یافت.اعتقاد بر این است که بین 50000 تا 70000 نفر در این دوره جابه جا شدند ^[21] و این افراد به دلیل شباهت های زبانی و فرهنگی خود بخشی از "منطقه فرهنگی لانا" محسوب می شدند.