در سال 1419، مرگ ونسلاوس چهارم باعث شد تا زیگیزموند پادشاه بوهمیا باشد، اما او باید هفده سال صبر می کرد تا املاک چک او را به رسمیت بشناسند.اگرچه دو منزلت پادشاه رومیان و پادشاه بوهمیا به میزان قابل توجهی بر اهمیت او افزودند و در واقع او را به عنوان رئیس موقت اسمی جهان مسیحیت تبدیل کردند، اما هیچ افزایشی در قدرت ایجاد نکردند و او را از نظر مالی شرمنده کردند.او با سپردن حکومت بوهم به صوفیه باواریا، بیوه ونسلاوس، به مجارستان رفت.بوهمی ها که به او به عنوان خیانت کننده هوس بی اعتماد بودند، به زودی در اسلحه قرار گرفتند.و شعله آتش زمانی شعله ور شد که زیگیزموند قصد خود را برای پیگرد جنگ علیه بدعت گذاران اعلام کرد.سه لشکرکشی علیه هوسی‌ها به فاجعه پایان یافت، اگرچه ارتش وفادارترین متحد او استیبور از استیبوریچ و بعداً پسرش استیبور بکوف توانست طرف هوسی را از مرزهای پادشاهی دور نگه دارد.ترک ها دوباره به مجارستان حمله کردند.شاه که نتوانست از شاهزادگان آلمانی حمایت کند، در بوهم ناتوان بود.تلاش های او در رژیم نورنبرگ در سال 1422 برای تشکیل ارتش مزدور با مقاومت شهرها ناکام ماند.و در سال 1424 رای دهندگان، که در میان آنها متحد سابق زیگیزموند، فردریک اول هوهنزولرن بود، به دنبال تقویت اقتدار خود به هزینه پادشاه بودند.اگرچه این طرح شکست خورد، خطری که هوسی ها برای آلمان وارد می کردند به اتحادیه بینگن منجر شد که عملاً سیگیزموند را از رهبری جنگ و ریاست آلمان محروم کرد.