همانطور که یکی از منشورهای او به پایان رسید، چارلز تا سال 1323 "تملک کامل" پادشاهی خود را به دست آورده بود. در نیمه اول سال، او پایتخت خود را از Temesvár به Visegrad در مرکز پادشاهی خود منتقل کرد.در همان سال، دوک‌های اتریش در ازای حمایتی که از چارلز علیه لویی چهارم، امپراتور مقدس روم در سال 1322 دریافت کرده بودند، از پرسبورگ (براتیسلاوا کنونی در اسلواکی) که دهه‌ها تحت کنترل خود بودند، دست کشیدند.قدرت سلطنتی فقط به طور اسمی در سرزمین‌های بین کوه‌های کارپات و دانوب سفلی، که در اوایل دهه 1320 تحت فرمانروایی به نام بساراب متحد شده بودند، احیا شد.اگر چه بساراب مایل بود در قرارداد صلحی که در سال 1324 امضا شد، فرمانروایی چارلز را بپذیرد، اما از انصراف از کنترل سرزمین هایی که در بانات سورین اشغال کرده بود، خودداری کرد.چارلز همچنین تلاش کرد تا قدرت سلطنتی را در کرواسی و اسلاونیا بازگرداند.او بان اسلاونیا، جان بابونیچ را برکنار کرد و میکچ آکوس را در سال 1325 جایگزین او کرد. بان میکچ به کرواسی حمله کرد تا اربابان محلی را که قلعه‌های سابق ملادن سوبیچ را بدون موافقت پادشاه تصرف کرده بودند، تحت سلطه خود درآورد، اما یکی از اربابان کروات، ایوان، ایوان بود. نلیپاک، نیروهای ممنوعیت را در سال 1326 سرکوب کرد. در نتیجه، قدرت سلطنتی در زمان سلطنت چارلز در کرواسی فقط اسمی باقی ماند.بابونیچی ها و کوزگی ها در سال 1327 به شورش آشکار برخاستند، اما بان میکچ و الکساندر کوچسکی آنها را شکست دادند.در تلافی، حداقل هشت قلعه از اربابان شورشی در اسلاونیا و ماوراء النهر مصادره شد.