سربازان پچنگ در سال 1071 سیرمیا (اکنون در صربستان) را غارت کردند. از آنجایی که پادشاه و دوک شک داشتند که سربازان پادگان بیزانسی در بلگراد غارتگران را علیه مجارستان تحریک می کنند، تصمیم گرفتند به قلعه حمله کنند.ارتش مجارستان از رودخانه ساوا عبور کرد، اگرچه بیزانسی ها "آتش های گوگردی را به وسیله ماشین ها" علیه قایق های خود منفجر کردند.مجارها پس از یک محاصره سه ماهه بلگراد را تصرف کردند.با این حال، فرمانده بیزانس، نیکتاس، قلعه را به جای پادشاه به دوک گزا تسلیم کرد.او می‌دانست که سلیمان «مردی سخت‌گیر بود و در همه چیز به توصیه‌های پلید کنت وید گوش می‌داد، که در نظر خدا و مردم منفور بود».تقسیم غنایم جنگی باعث درگیری جدید بین سلیمان و پسر عمویش شد، زیرا پادشاه تنها یک چهارم غنایم را به دوک که مدعی قسمت سوم آن بود، اعطا کرد.پس از آن دوک با فرستادگان امپراتور بیزانس مذاکره کرد و همه اسیران بیزانس را بدون رضایت پادشاه آزاد کرد.درگیری توسط کنت وید تشدید شد.Illuminated Chronicle روایت می کند که چگونه کنت پادشاه جوان را علیه پسرعموهایش تحریک می کند و می گوید همانطور که "دو شمشیر تیز را نمی توان در یک غلاف نگه داشت" ، بنابراین پادشاه و دوک "نمی توانند با هم در یک پادشاهی سلطنت کنند".