گروهی از اربابان قدرتمند - از جمله شوبیچی ها، کوشگی ها و چاسک ها - از چارلز دوم ناپل خواستند تا نوه خود، چارلز روبرت 12 ساله را به مجارستان بفرستد تا پادشاه شود.چارلز رابرت جوان در اوت 1300 در اسپلیت پیاده شد. بیشتر اربابان کروات و اسلاونی و همه شهرهای دالماسی به جز تروگیر قبل از لشکرکشی به زاگرب او را به عنوان پادشاه به رسمیت شناختند.با این حال، کوزگی ها و متیو چاک به زودی با اندرو آشتی کردند و از موفقیت چارلز جلوگیری کردند.فرستاده اندرو به مقر مقدس خاطرنشان کرد که پاپ بونیفاس هشتم نیز از ماجراجویی چارلز رابرت حمایت نکرد.اندرو که برای مدتی در وضعیت نامناسبی قرار داشت، قصد داشت حریف خود را دستگیر کند، اما او در قلعه بودا در 14 ژانویه 1301 درگذشت. به گفته مورخان آتیلا زسولدوس و گیولا کریستو، شایعات هم‌زمان مبنی بر مسموم شدن اندرو قابل اثبات نیست. .سالها بعد، پالاتین استفان آکوس از اندرو به عنوان "آخرین شاخه طلایی" درخت خانواده پادشاه سنت استفان یاد کرد، زیرا با مرگ اندرو، خاندان ارپاد، اولین سلسله سلطنتی مجارستان، پایان یافت.پس از مرگ اندرو، جنگ داخلی بین مدعیان مختلف سلطنت - چارلز رابرت، ونسلاوس از بوهمیا و اتو از باواریا - به وقوع پیوست و هفت سال به طول انجامید.جنگ داخلی با پیروزی چارلز رابرت به پایان رسید، اما او مجبور شد تا اوایل دهه 1320 به مبارزه علیه کوزگی ها، عباس ها، متیو چاک و دیگر اربابان قدرتمند ادامه دهد.