در سال 854، فرماندار جدید عنان، لی ژو، با کاهش تجارت نمک و کشتن روسای قدرتمند، خصومت ها و درگیری ها را با قبایل کوهستانی برانگیخت و در نتیجه رهبران محلی برجسته به پادشاهی نانژائو فرار کردند.رئیس محلی لی دو داک، طایفه Đỗ، جنگ سالار چو Đạo Cổ، و همچنین دیگران، تسلیم شدند یا با Nanzhao متحد شدند.^[106] در سال 858 آنها پایتخت عنان را غارت کردند.در همان سال دادگاه تانگ با انتصاب وانگ شی به عنوان فرماندار نظامی عنان با هدف بازگرداندن نظم و تقویت دفاع از سونگ پینگ پاسخ داد.^[107] وانگ شی برای مقابله با شورش کیو فو در ژجیانگ در اواخر سال 860 فراخوانده شد. سپس ویتنام شمالی دوباره به هرج و مرج و آشفتگی تبدیل شد.فرماندار نظامی جدید چین، لی هو، Đỗ Thủ Trừng، یک رئیس برجسته محلی را اعدام کرد و بنابراین بسیاری از قبیله های محلی قدرتمند عنان را از خود دور کرد.^[108] ارتش Nanzhao در ابتدا مورد استقبال مردم محلی قرار گرفت و نیروهای مشترک آنها Songping را در ژانویه 861 تصرف کردند و لی هو را مجبور به فرار کردند.^[109] تانگ موفق شد منطقه را در تابستان 861 بازپس گیرد. در بهار 863 نانژائو و شورشیان 50000 نفری تحت فرماندهی ژنرال یانگ سیجین و دوان کیوکیان محاصره سونگ پینگ را آغاز کردند.این شهر در اواخر ژانویه با عقب نشینی ارتش چین به شمال سقوط کرد.^[110] الحمایه عنان لغو شد.^[111]تانگ در سپتامبر 864 به رهبری گائو پیان، ژنرال با تجربه ای که با ترک ها و تانگوت ها در شمال جنگیده بود، ضد حمله ای را آغاز کرد.در زمستان ۸۶۵–۸۶۶، گائو پیان سونگ پینگ و شمال ویتنام را بازپس گرفت و نانژائو را از منطقه اخراج کرد.^[112] گائو مردم محلی را که با نانژائو متحد شده بودند مجازات کرد، چو چو چو و 30000 شورشی محلی را اعدام کرد.^[113] در سال 868 او نام منطقه را به "ارتش دریای صلح آمیز" (Jinghai guan) تغییر داد.او قلعه سین سونگپینگ را بازسازی کرد و آن را Đại La نامید، 5000 متر دیوار آسیب دیده شهر را تعمیر کرد و 400000 خلیج را برای ساکنان آن بازسازی کرد.^[112] او حتی توسط ویتنامی های بعدی نیز مورد احترام بود.^[114]