Ngô Quyền در سال 938 خود را پادشاه اعلام کرد، اما تنها پس از 6 سال درگذشت.مرگ نابهنگام او پس از یک سلطنت کوتاه منجر به یک جنگ قدرت برای تاج و تخت شد که منجر به اولین جنگ داخلی بزرگ در کشور شد، خیزش دوازده جنگ سالار (Loạn Thập Nhị Sứ Quân).جنگ از سال 944 تا 968 ادامه یافت تا اینکه قبیله به رهبری Đinh Bộ Lĩnh سایر جنگ سالاران را شکست داد و کشور را متحد کرد.^[123] Đinh Bộ Lĩnh سلسله Đinh را تأسیس کرد و خود را Đinh Tiên Hoàng (دینه امپراتور با شکوه) معرفی کرد و نام کشور را از Tĩnh Hải quân به Đại Viồ ViồGreat، به پایتختی Hoange، به شهر Hoang (هویت) تغییر داد. Lư (استان Ninh Bình امروزی).امپراتور جدید قوانین کیفری سختگیرانه ای را برای جلوگیری از تکرار هرج و مرج معرفی کرد.او سپس با اعطای عنوان ملکه به پنج زن از پنج خانواده تأثیرگذار، سعی در ایجاد اتحاد داشت.Đại La پایتخت شد.در سال 979، امپراتور Đinh Tiên Hoang و ولیعهدش Đinh Liễn توسط Đỗ Thích، یک مقام دولتی ترور شدند و پسر تنها بازمانده او، Đinh Toan 6 ساله، تاج و تخت را به دست گرفت.سلسله سونگ با استفاده از موقعیت به Đại Cồ Việt حمله کرد.در مواجهه با چنین تهدید بزرگی برای استقلال ملی، فرمانده نیروهای مسلح (Thập Đạo Tướng Quân) ل هون تاج و تخت را به دست گرفت، جای خانه Đinh را گرفت و سلسله لهای اولیه را تأسیس کرد.ل هون که تاکتیک‌دان نظامی توانا بود، متوجه خطرات درگیر شدن با نیروهای قدرتمند سانگ شد.بنابراین، او ارتش مهاجم را به گذرگاه چی لانگ فریب داد، سپس به کمین نشست و فرمانده آنها را کشت، و به سرعت به تهدید ملت جوانش در سال 981 پایان داد. سلسله سونگ سربازان خود را بیرون کشید و ل هوآن در قلمروش به عنوان امپراتور Đại Hành نامیده شد. Đại Hành Hoang Đế).^[124] امپراتور Lê Đại Hành همچنین اولین پادشاه ویتنامی بود که روند توسعه به سمت جنوب را علیه پادشاهی Champa آغاز کرد.مرگ امپراطور لِجه هان در سال 1005 منجر به درگیری داخلی برای تاج و تخت بین پسرانش شد.برنده نهایی، ل لانگ Đĩnh، بدنام ترین ظالم در تاریخ ویتنام شد.او برای سرگرمی خود مجازات های سادیستی زندانیان را ابداع می کرد و به فعالیت های جنسی انحرافی می پرداخت.در اواخر عمر کوتاه خود - او در سال 1009 در سن 24 سالگی درگذشت - ل لانگ Đĩnh به قدری بیمار شده بود که هنگام ملاقات با مقامات خود در دادگاه مجبور شد دراز بکشد.^[125]