ویتنامی‌ها علیه پادشاهی جنوبی چمپا جنگی به راه انداختند، و ادامه تاریخ طولانی ویتنام در توسعه جنوبی (معروف به Nam Tiến) است که مدت کوتاهی پس از کسب استقلال در قرن دهم آغاز شده بود.غالباً با مقاومت شدید چم ها مواجه می شدند.پس از اتحاد موفقیت‌آمیز با چامپا در طول تهاجم مغول، پادشاه تران نهان تونگ از دای ویت دو استان چمپا را که در اطراف هوآ امروزی واقع شده‌اند، از طریق ازدواج سیاسی پرنسس هویان تران با شاه چم‌وارهامان جاییم به دست آورد.مدت کوتاهی پس از عروسی، پادشاه درگذشت و شاهزاده خانم به خانه شمالی خود بازگشت تا از یک رسم چم جلوگیری کند که او را ملزم به پیوستن به شوهرش در مرگ می کرد.^[165] در سال 1307، سیمهاوارمان چهارم، پادشاه جدید چم (1307-1312)، برای بازپس گیری این دو استان به منظور اعتراض به توافق ویتنام اقدام کرد، اما شکست خورد و به اسارت گرفت.چمپا در سال 1312 به یک ایالت تابع ویتنامی تبدیل شد ^{[. 166]} چم ها در سال 1318 شورش کردند. در سال 1326 آنها موفق شدند ویتنامی ها را شکست دهند و دوباره استقلال خود را اعلام کنند.^[167] تحولات سلطنتی در دربار چم تا سال 1360 از سر گرفته شد، زمانی که یک پادشاه قدرتمند چم، معروف به پو بیناسور (1360-1390) بر تخت نشست.در طول سلطنت سی ساله خود، Champa به اوج حرکت خود رسید.پو بیناسور مهاجمان ویتنامی را در سال 1377 نابود کرد، هانوی را در سال های 1371، 1378، 1379 و 1383 غارت کرد و تقریباً برای اولین بار در دهه 1380 کل ویتنام را متحد کرد.^[168] در طی یک نبرد دریایی در اوایل سال 1390، فاتح چم توسط واحدهای اسلحه گرم ویتنامی کشته شد، بنابراین به دوره کوتاه مدت ظهور پادشاهی چم پایان داد.در طول دهه‌های بعدی، چمپا به وضعیت صلح خود بازگشت.پس از جنگ‌های زیاد و درگیری‌های دلخراش، پادشاه ایندراوارمان ششم (ح. 1400–41) روابط خود را با دومین پادشاهی فرمانروای دای ویت، لو لوی در سال 1428 برقرار کرد ^{[. 169]}