در اکتبر 979، امپراتور Đinh Bộ Lĩnh و شاهزاده Đinh Liễn از Dai Co Viet در حالی که در حیاط کاخ خواب بودند توسط خواجه ای به نام Đỗ Thích کشته شدند.مرگ آنها منجر به یک وضعیت ناآرامی در سراسر دای ویت شد.پس از شنیدن این خبر، Ngô Nhật Khánh، که هنوز در تبعید خود در Champa زندگی می کرد، پادشاه چم، Jaya Paramesvaravarman I را تشویق کرد تا به Đại Việt حمله کند.تهاجم دریایی به دلیل طوفان متوقف شد.^[127] در سال‌های بعد، لی هوآن، فرمانروای جدید ویتنامی، فرستادگانی را به چامپا فرستاد تا به سلطنت برسد.^[128] اما جایا پارامسواراورمان اول آنها را بازداشت کرد.از آنجایی که آشتی مسالمت آمیز فایده ای نداشت، له هوان از این اقدام به عنوان بهانه ای برای یک سفر تلافی جویانه به چامپا استفاده کرد.^[129] این آغاز پیشروی ویتنام به سمت جنوب در برابر چامپا بود.^[130]در سال 982، ل هوآن فرماندهی ارتش را برعهده گرفت و به پایتخت چم در ایندراپورا (کوانگ نام امروزی) یورش برد.جایا پارامسواراورمان اول در حالی کشته شد که نیروهای مهاجم ایندراپورا را غارت کردند.در سال 983، پس از اینکه جنگ شمال چامپا را ویران کرد، لئو کانگ تونگ، یک افسر ارتش ویتنامی، از مزاحمت ها استفاده کرد و قدرت را در ایندراپورا به دست گرفت.^[131] در همان سال، او با موفقیت در برابر تلاش ل هوآن برای برکناری او از قدرت مقاومت کرد.^[132] در سال 986، ایندراوارمان چهارم درگذشت و لیو ک تونگ خود را پادشاه شامپا معرفی کرد.^[128] به دنبال غصب لو کانگ تونگ، بسیاری از چم ها و مسلمانان به سونگ چین، به ویژه مناطق هاینان و گوانگژو گریختند تا پناه ببرند.^[131] پس از مرگ Lưu Kế Tông در سال 989، جایا هاریوارمان دوم پادشاه بومی چم تاجگذاری کرد.