چاتیچای با اجازه دادن به یک دسته از ارتش برای ثروتمند شدن با قراردادهای دولتی، یک جناح رقیب به رهبری ژنرال های سانتورن کونگسومپونگ، سوچیندا کراپرایون و سایر ژنرال های کلاس 5 آکادمی نظامی سلطنتی چولاچومکلائو را تحریک کرد تا کودتای 1991 تایلند را به راه بیندازند. در فوریه 1991، دولت چاتیچای را به عنوان یک رژیم فاسد یا "کابینه بوفه" معرفی کرد.حکومت نظامی خود را شورای ملی حفظ صلح نامید.NPKC یک نخست وزیر غیرنظامی به نام آناند پانیاراچون را که هنوز در قبال ارتش مسئول بود به خدمت گرفت.اقدامات ضد فساد و سرراست آناند محبوبیت پیدا کرد.انتخابات سراسری دیگری در اسفند 92 برگزار شد.ائتلاف پیروز، رهبر کودتا، سوچیندا کراپرایون را به نخست وزیری منصوب کرد، در واقع وعده ای را که پیش از این به پادشاه بومیبول داده بود زیر پا گذاشت و این ظن گسترده مبنی بر اینکه دولت جدید قرار است یک رژیم نظامی در لباس مبدل باشد را تایید کرد.با این حال، تایلند 1992 سیام 1932 نبود. اقدام سوچیندا صدها هزار نفر را در بزرگترین تظاهراتی که تا به حال در بانکوک دیده شده بود، به رهبری فرماندار سابق بانکوک، ژنرال چاملونگ سریموانگ، بیرون آورد.سوچیندا واحدهای نظامی شخصاً وفادار به خود را به شهر آورد و سعی کرد تظاهرات را با زور سرکوب کند که منجر به قتل عام و شورش در قلب پایتخت، بانکوک شد که در آن صدها نفر کشته شدند.شایعات به دلیل شکاف در نیروهای مسلح منتشر شد.در میان ترس از جنگ داخلی، پادشاه بومیبول مداخله کرد: او سوچیندا و چاملونگ را به تماشاچیان تلویزیونی فراخواند و از آنها خواست که راه حل مسالمت آمیز را دنبال کنند.این دیدار منجر به استعفای سوچیندا شد.