قبل از جنگ جهانی اول ، اتحادیه میکائیل شجاع، که برای مدت کوتاهی بر سه شاهزاده با جمعیت رومانیایی (والاشیا، ترانسیلوانیا و مولداوی) حکومت می کرد، ^[79] در دوره های بعدی به عنوان پیشروی رومانی مدرن تلقی می شد. ، پایان نامه ای که توسط نیکولای بالسسکو با شدت مورد بحث قرار گرفت.این نظریه به نقطه مرجع ملی گرایان و همچنین کاتالیزوری برای نیروهای مختلف رومانیایی برای دستیابی به یک کشور رومانیایی واحد تبدیل شد.^[80]در سال 1918، در پایان جنگ جهانی اول، اتحاد رومانی با بوکووینا در سال 1919 در معاهده سن ژرمن تصویب شد، ^[81] و برخی از متفقین اتحادیه با بسارابیا را در سال 1920 از طریق معاهده پاریس که هرگز تصویب نشد، به رسمیت شناختند. .^[82] در 1 دسامبر، نمایندگان رومانیایی‌های ترانسیلوانیا به اتحاد ترانسیلوانیا، بنات، کریشانا و مارامورش با رومانی با اعلامیه اتحادیه آلبا یولیا رأی دادند.رومانیایی ها امروز این روز را به عنوان روز اتحادیه بزرگ جشن می گیرند که یک تعطیلات ملی است.عبارت رومانیایی România Mare (رومانی بزرگ یا بزرگ) به دولت رومانی در دوره بین جنگ و به قلمرو تحت پوشش رومانی در آن زمان اشاره دارد.در آن زمان، رومانی به بزرگترین وسعت سرزمینی خود دست یافت، تقریباً 300000 کیلومتر مربع یا 120000 مایل مربع ^[83] ، که شامل تمام سرزمین های تاریخی رومانی می شد.^[84] امروزه این مفهوم به عنوان یک اصل راهنما برای اتحاد رومانی و مولداوی عمل می کند.