پس از پایان حکومت کمونیستی و اعدام دیکتاتور سابق کمونیست نیکولای چائوشسکو در بحبوحه انقلاب خونین رومانی در دسامبر 1989، جبهه نجات ملی (FSN) به رهبری یون ایلیسکو قدرت را به دست گرفت.FSN در مدت زمان کوتاهی خود را به یک حزب سیاسی عظیم تبدیل کرد و با اکثریت قاطع در انتخابات عمومی مه 1990 با ایلیسکو به عنوان رئیس جمهور پیروز شد.اولین ماه‌های سال 1990 با اعتراضات خشونت‌آمیز و ضد اعتراض‌ها مشخص شد، که مهم‌ترین آنها شامل کارگران بسیار خشن و وحشیانه معدن زغال‌سنگ دره جیو بود که توسط خود ایلیسکو و FSN برای سرکوب معترضان مسالمت‌آمیز در میدان دانشگاه بخارست فراخوانده شدند.متعاقباً، دولت رومانی برنامه اصلاحات اقتصادی بازار آزاد و خصوصی سازی را انجام داد که به جای شوک درمانی در اوایل و اواسط دهه 1990 از یک خط تدریجی پیروی کرد.اصلاحات اقتصادی ادامه یافته است، اگرچه رشد اقتصادی کمی تا دهه 2000 وجود داشت.اصلاحات اجتماعی بلافاصله پس از انقلاب شامل کاهش محدودیت های قبلی برای پیشگیری از بارداری و سقط جنین بود.دولت های بعدی تغییرات سیاست اجتماعی بیشتری را اعمال کردند.اصلاحات سیاسی مبتنی بر قانون اساسی دموکراتیک جدیدی است که در سال 1991 به تصویب رسید. FSN در آن سال منشعب شد و دوره ای از دولت های ائتلافی را آغاز کرد که تا سال 2000 ادامه داشت، زمانی که حزب سوسیال دموکرات ایلیسکو (در آن زمان حزب سوسیال دموکراسی در رومانی، PDSR، اکنون PSD بود. ) به قدرت بازگشت و ایلیسکو دوباره رئیس جمهور شد و آدریان ناستاسه نخست وزیر شد.این دولت در انتخابات سال 2004 در بحبوحه اتهامات فساد سقوط کرد و ائتلاف‌های بی‌ثبات دیگری که مورد اتهامات مشابه قرار گرفتند، جانشین آن شدند.در طول دوره اخیر، رومانی بیشتر با غرب ادغام شده است و در سال ^[2004] به عضویت سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و در سال 2007 به اتحادیه اروپا (EU) تبدیل شده است ^{[. 104]}