در سال 1965، وزیر امور خارجه پاکستان، ذوالفقار علی بوتو، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و با حضور عزیز احمد، دانشمند اتمی، عزم پاکستان را برای توسعه توانایی هسته ای در صورت انجام هند ، حتی با هزینه های اقتصادی گزاف، اعلام کرد.این امر منجر به توسعه زیرساخت های هسته ای با همکاری های بین المللی شد.با این حال، مخالفت بوتو با توافقنامه تاشکند در سال 1966 منجر به برکناری وی توسط رئیس جمهور ایوب خان شد که جرقه تظاهرات و اعتصابات عمومی گسترده را برانگیخت."دهه توسعه" ایوب خان در سال 1968 با مخالفت روبرو شد و دانشجویان چپ آن را "دهه انحطاط" نامیدند، ^[20] از سیاست های او برای تقویت سرمایه داری دوست و سرکوب قومی-ناسیونالیستی انتقاد کردند. با تشکیل اتحادیه عوامی به رهبری شیخ مجیب الرحمان، خواستار خودمختاری بود. ظهور سوسیالیسم و ​​حزب مردم پاکستان (PPP) که توسط بوتو تأسیس شد، رژیم خان را بیشتر به چالش کشید.در سال 1967، PPP بر نارضایتی عمومی سرمایه گذاری کرد و اعتصابات بزرگ کارگری را رهبری کرد.با وجود سرکوب، جنبش گسترده ای در سال 1968 پدیدار شد که موقعیت خان را تضعیف کرد.این جنبش در پاکستان به عنوان جنبش 1968 شناخته می شود.^[21] پرونده آگارتالا، که شامل دستگیری رهبران لیگ عوامی بود، پس از قیام در شرق پاکستان پس گرفته شد.در مواجهه با فشار PPP، ناآرامی عمومی و رو به زوال سلامتی، خان در سال 1969 استعفا داد و قدرت را به ژنرال یحیی خان سپرد که سپس حکومت نظامی را وضع کرد.