مرگ پوتی سررامولو در سال 1952، به دنبال مرگ او برای ایجاد ایالت آندرا، به طور قابل توجهی بر سازمان سرزمینی هند تأثیر گذاشت.جواهر لعل نهرو، نخست وزیر جواهر لعل نهرو در واکنش به این رویداد و افزایش تقاضا برای ایالت های مبتنی بر هویت های زبانی و قومی، کمیسیون سازماندهی مجدد ایالت ها را تأسیس کرد.توصیه های کمیسیون به قانون سازماندهی مجدد ایالات در سال 1956 منجر شد که نقطه عطفی در تاریخ اداری هند بود.این قانون مرزهای ایالت های هند را دوباره تعریف کرد، ایالت های قدیمی را منحل کرد و ایالت های جدید را در امتداد خطوط زبانی و قومی ایجاد کرد.این سازماندهی مجدد منجر به تشکیل کرالا به عنوان یک ایالت جداگانه و تبدیل شدن مناطق تلوگو زبان ایالت مدرس به ایالت تازه تأسیس آندرا شد.همچنین منجر به ایجاد تامیل نادو به عنوان یک ایالت منحصراً تامیل زبان شد.تغییرات بیشتر در دهه 1960 رخ داد.در 1 مه 1960، ایالت دو زبانه بمبئی به دو ایالت تقسیم شد: ماهاراشترا برای سخنرانان مراتی و گجرات برای گوجراتی زبانان.به طور مشابه، در 1 نوامبر 1966، ایالت پنجاب بزرگتر به پنجاب کوچکتر پنجابی زبان و هاریانای هاریانوی زبان تقسیم شد.این سازمان‌دهی‌های مجدد منعکس‌کننده تلاش‌های دولت مرکزی برای سازگاری با هویت‌های زبانی و فرهنگی متنوع در اتحادیه هند بود.