"راه برمه به سوسیالیسم" یک برنامه اقتصادی و سیاسی بود که در برمه (میانمار کنونی) پس از کودتای 1962 به رهبری ژنرال ن وین آغاز شد.هدف این طرح تبدیل برمه به یک کشور سوسیالیستی، با ترکیب عناصر بودیسم و ​​مارکسیسم بود.^[81] بر اساس این برنامه، شورای انقلاب اقتصاد را ملی کرد و صنایع کلیدی، بانک ها و مشاغل خارجی را در اختیار گرفت.شرکت‌های خصوصی با نهادهای دولتی یا شرکت‌های تعاونی جایگزین شدند.این سیاست اساسا برمه را از تجارت بین‌المللی و سرمایه‌گذاری خارجی قطع کرد و این کشور را به سمت خوداتکایی سوق داد.نتایج اجرای راه برمه به سوسیالیسم برای کشور فاجعه بار بود.^[۸۲] تلاش‌های ملی‌سازی منجر به ناکارآمدی، فساد و رکود اقتصادی شد.ذخایر ارزی کاهش یافت و کشور با کمبود شدید مواد غذایی و سوخت مواجه شد.با رکود اقتصاد، بازارهای سیاه رونق گرفت و عموم مردم با فقر شدید مواجه شدند.انزوا از جامعه جهانی به عقب ماندگی فناوری و زوال بیشتر زیرساخت ها منجر شد.این سیاست پیامدهای عمیق اجتماعی-سیاسی نیز داشت.چندین دهه حکومت استبدادی تحت ارتش را تسهیل کرد، مخالفان سیاسی را سرکوب کرد و آزادی های مدنی را خفه کرد.دولت سانسور شدیدی را تحمیل کرد و نوعی از ناسیونالیسم را ترویج کرد که باعث شد بسیاری از اقلیت های قومی احساس به حاشیه راندن کنند.با وجود آرزوهایش برای برابری طلبی و توسعه، راه برمه به سوسیالیسم کشور را فقیر و منزوی کرد و به طور قابل توجهی به شبکه پیچیده مسائل اجتماعی و اقتصادی میانمار که امروز با آن مواجه است، کمک کرد.