فروپاشی یوگسلاوی کمونیستی (1991-1992) و معرفی یک سیستم سیاسی چند حزبی، مونته نگرو را با رهبری جوانی مواجه کرد که تنها چند سال قبل در اواخر دهه 1980 به قدرت رسیده بود.در واقع، سه مرد جمهوری را اداره کردند: میلو جوکانوویچ، مومیر بولاتوویچ و سوتوزار ماروویچ.همه در طول انقلاب ضد بوروکراسی به قدرت رسیدند - نوعی کودتای اداری در حزب کمونیست یوگسلاوی، که توسط اعضای جوان حزب نزدیک به اسلوبودان میلوشویچ سازماندهی شد.هر سه در ظاهر کمونیست های مومن به نظر می رسیدند، اما مهارت ها و سازگاری کافی برای درک خطرات چسبیدن به تاکتیک های سنتی گارد قدیمی در زمان های تغییر را نیز داشتند.بنابراین هنگامی که یوگسلاوی قدیم عملاً وجود نداشت و سیستم سیاسی چند حزبی جایگزین آن شد، آنها به سرعت شاخه مونته نگرو حزب کمونیست قدیمی را دوباره بسته بندی کردند و آن را به حزب دموکراتیک سوسیالیست های مونته نگرو (DPS) تغییر نام دادند.در اوایل تا اواسط دهه 1990، رهبری مونته نگرو حمایت قابل توجهی از تلاش های جنگی میلوشویچ کرد.نیروهای ذخیره مونته نگرو در خط مقدم دوبرونیک جنگیدند، جایی که نخست وزیر میلو جوکانوویچ مرتباً از آنها دیدن می کرد.در آوریل 1992، پس از همه پرسی، مونته نگرو تصمیم گرفت به صربستان بپیوندد و جمهوری فدرال یوگسلاوی (FRY) را تشکیل دهد، که رسماً یوگسلاوی دوم را متوقف کرد.