دکارت به ریاضیدان و فیلسوف فرانسوی رنه دکارت اشاره دارد که این ایده را در سال 1637 زمانی که در هلند اقامت داشت منتشر کرد.به طور مستقل توسط پیر دو فرما، که در سه بعدی نیز کار می کرد، کشف شد، اگرچه فرما این کشف را منتشر نکرد.^[109] روحانی فرانسوی نیکول اورسمه از ساختارهایی مشابه مختصات دکارتی قبل از زمان دکارت و فرما استفاده می کرد.^[110]هر دو دکارت و فرما از یک محور در درمان های خود استفاده کردند و طول متغیری دارند که با توجه به این محور اندازه گیری می شود.مفهوم استفاده از یک جفت محور بعداً، پس از ترجمه La Géométrie دکارت به لاتین در سال 1649 توسط فرانس ون شوتن و شاگردانش مطرح شد.این مفسران در حالی که سعی می کردند ایده های موجود در آثار دکارت را روشن کنند چندین مفهوم را معرفی کردند.^[111]توسعه سیستم مختصات دکارتی نقش اساسی در توسعه حساب توسط ایزاک نیوتن و گوتفرید ویلهلم لایب نیتس ایفا می کند.^[112] توصیف دو مختصات صفحه بعداً به مفهوم فضاهای برداری تعمیم یافت.^[113]بسیاری از سیستم های مختصات دیگر از زمان دکارت توسعه یافته اند، مانند مختصات قطبی برای صفحه، و مختصات کروی و استوانه ای برای فضای سه بعدی.