در سال 1970، سه چهارم مالزیایی‌هایی که زیر خط فقر زندگی می‌کردند، مالایی بودند، اکثریت مالزیایی‌ها هنوز کارگران روستایی بودند، و مالزیایی‌ها هنوز تا حد زیادی از اقتصاد مدرن محروم بودند.پاسخ دولت سیاست جدید اقتصادی سال 1971 بود که قرار بود از طریق یک سری چهار برنامه پنج ساله از سال 1971 تا 1990 اجرا شود. ^[95] این طرح دو هدف داشت: رفع فقر، به ویژه فقر روستایی، و حذف هویت بین نژاد و رفاه. که تا آن زمان تنها 5 درصد از کلاس حرفه ای را تشکیل می دادند.^[96]برای ایجاد شغل برای همه این فارغ التحصیلان جدید مالایی، دولت چندین آژانس برای مداخله در اقتصاد ایجاد کرد.مهمترین آنها PERNAS (شرکت ملی با مسئولیت محدود)، PETRONAS (شرکت ملی نفت) و HICOM (شرکت صنایع سنگین مالزی) بودند که نه تنها مستقیماً بسیاری از مالایی ها را به کار گرفتند، بلکه در زمینه های در حال رشد اقتصادی نیز سرمایه گذاری کردند تا ایجاد کنند. مشاغل فنی و اداری جدید که ترجیحاً به مالایی ها اختصاص یافت.در نتیجه، سهم سهام مالایی در اقتصاد از 1.5 درصد در سال 1969 به 20.3 درصد در سال 1990 افزایش یافت.