امپراتوری بابل قدیم که از حدود 1894 تا 1595 قبل از میلاد شکوفا شد، دورانی دگرگون کننده در تاریخ بین النهرین را نشان می دهد.این دوره به طور مشخص با ظهور و سلطنت حمورابی، یکی از افسانه‌ای‌ترین فرمانروایان تاریخ، که در سال 1792 قبل از میلاد (یا 1728 پیش از میلاد در گاه‌شماری کوتاه 1728 پیش از میلاد) بر تخت نشست، تعریف می‌شود.سلطنت حمورابی تا سال 1750 قبل از میلاد (یا 1686 قبل از میلاد) به طول انجامید، زمان گسترش چشمگیر و شکوفایی فرهنگی برای بابل بود.یکی از اولین و تأثیرگذارترین اقدامات حمورابی، آزادسازی بابل از تسلط عیلامی بود.این پیروزی نه تنها یک پیروزی نظامی بلکه گامی مهم در تحکیم استقلال بابل و زمینه سازی برای ظهور آن به عنوان یک قدرت منطقه ای بود.تحت حکومت او، بابل توسعه شهری گسترده ای را پشت سر گذاشت و از یک شهر کوچک به یک شهر مهم تبدیل شد که نشان دهنده اهمیت و نفوذ روزافزون آن در منطقه است.لشکرکشی های حمورابی در شکل گیری امپراتوری بابل قدیم بسیار مهم بود.فتوحات او در سراسر جنوب بین النهرین گسترش یافت و شهرهای کلیدی مانند ایسین، لارسا، اشنونا، کیش، لاگاش، نیپور، بورسیپا، اور، اوروک، اوما، آداب، سیپار، راپیکوم و اریدو را در بر گرفت.این پیروزی ها نه تنها قلمرو بابل را گسترش داد، بلکه ثبات را برای منطقه ای که قبلاً به صورت مجموعه ای از دولت های کوچک تقسیم شده بود، به ارمغان آورد.فراتر از فتوحات نظامی، حمورابی به دلیل قوانین حقوقی خود، قانون حمورابی، مجموعه ای پیشگامانه از قوانینی که بر نظام های حقوقی آینده تأثیر گذاشته است، مشهور است.این رمز که در سال 1901 در شوش کشف شد و اکنون در موزه لوور نگهداری می شود، یکی از قدیمی ترین نوشته های رمزگشایی شده با طول قابل توجهی در جهان است.این اندیشه حقوقی پیشرفته و تأکید بر عدالت و انصاف را در جامعه بابلی به نمایش گذاشت.امپراتوری بابل قدیم تحت فرمان حمورابی نیز شاهد تحولات فرهنگی و مذهبی قابل توجهی بود.حمورابی نقشی کلیدی در تعالی خدای مردوک ایفا کرد و او را در پانتئون جنوب بین النهرین برتری داد.این تغییر مذهبی موقعیت بابل را به عنوان یک مرکز فرهنگی و معنوی در جهان باستان بیشتر تثبیت کرد.با این حال، شکوفایی امپراتوری پس از مرگ حمورابی کاهش یافت.جانشین او، سامسو ایلونا (1749-1712 پ.حاکمان بعدی برای حفظ یکپارچگی و نفوذ امپراتوری تلاش کردند.افول امپراتوری بابل قدیم با غارت بابل توسط هیتی ها در سال 1595 قبل از میلاد به رهبری پادشاه مورسیلی اول به اوج خود رسید. این رویداد نه تنها پایان سلسله آموری ها در بابل را نشان داد، بلکه به طور قابل توجهی چشم انداز ژئوپلیتیکی خاور نزدیک باستان را تغییر داد.با این حال هیتی ها کنترل طولانی مدت بر بابل برقرار نکردند و عقب نشینی آنها باعث شد تا سلسله کاسی ها به قدرت برسند و بدین ترتیب نشان دهنده پایان دوره بابل قدیم و آغاز فصل جدیدی در تاریخ بین النهرین بود.