سقوط اور به دست ایلامی ها، رویدادی محوری در تاریخ بین النهرین، در حدود سال 2004 قبل از میلاد (گاه شماری میانی) یا 1940 پیش از میلاد (گاه شماری کوتاه) رخ داد.این رویداد پایان سلسله اور سوم را نشان داد و به طور قابل توجهی چشم انداز سیاسی بین النهرین باستان را تغییر داد.سلسله اور سوم، تحت حکومت پادشاه ایبی سین، با چالش های متعددی مواجه شد که منجر به سقوط آن شد.سلسله ای که زمانی یک امپراتوری وسیع را کنترل می کرد، به دلیل درگیری های داخلی، مشکلات اقتصادی و تهدیدهای خارجی تضعیف شد.یکی از عوامل کلیدی که در آسیب‌پذیری اور نقش داشت، قحطی شدیدی بود که منطقه را گرفتار کرده بود و مشکلات اداری و اقتصادی به همراه داشت.ایلامی ها به رهبری کینداتو پادشاه سلسله شیماشکی، از دولت تضعیف شده اور بهره بردند.آنها لشکرکشی را علیه اور آغاز کردند و با موفقیت شهر را محاصره کردند.سقوط اور هم چشمگیر و هم قابل توجه بود که با غارت شهر و دستگیری ابی سین که به عنوان اسیر به عیلام برده شد، مشخص شد.فتح اور توسط ایلامی ها نه تنها یک پیروزی نظامی بلکه یک پیروزی نمادین بود که نشان دهنده تغییر قدرت از سومری ها به ایلامی ها بود.ایلامی‌ها بر بخش‌های وسیعی از جنوب بین‌النهرین تسلط یافتند و حکومت خود را تحمیل کردند و بر فرهنگ و سیاست منطقه تأثیر گذاشتند.پس از سقوط اور، منطقه به شهرهای کوچک‌تر و پادشاهی‌ها، مانند ایسین، لارسا، و اشنونا تقسیم شد که هر کدام برای قدرت و نفوذ در خلاء قدرت برجای مانده از فروپاشی سلسله اور سوم رقابت می‌کردند.این دوره که به دوره ایسین-لارسا معروف است، با بی ثباتی سیاسی و درگیری های مکرر بین این دولت ها همراه بود.سقوط اور به دست ایلامی ها تأثیرات فرهنگی و اجتماعی قابل توجهی نیز داشت.این پایان مدل حکومت شهر-دولت سومری بود و منجر به افزایش نفوذ آموری ها در منطقه شد.آموری ها، مردمی سامی، شروع به تأسیس سلسله های خود در دولت شهرهای مختلف بین النهرین کردند.