سلطنت محمدرضا پهلوی به‌عنوان شاه ایران، از سال 1941 تا 1979، نشان‌دهنده دوران مهم و پیچیده‌ای در تاریخ ایران است که با مدرنیزاسیون سریع، تحولات سیاسی و تغییرات اجتماعی مشخص شده است.سلطنت او را می توان به مراحل متمایز تقسیم کرد که هر کدام با پویایی های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مشخص می شوند.سالهای اولیه حکومت محمدرضا شاه تحت الشعاع جنگ جهانی دوم و متعاقب آن اشغال ایران توسط نیروهای متفقین قرار گرفت.در این دوره، ایران با آشفتگی سیاسی قابل توجهی از جمله کناره گیری اجباری پدرش، رضاشاه، در سال 1941 مواجه بود.در دوران پس از جنگ، محمدرضا شاه به شدت تحت تأثیر الگوهای غربی، برنامه نوسازی بلندپروازانه ای را آغاز کرد.دهه 1950 و 1960 شاهد اجرای انقلاب سفید بود، مجموعه ای از اصلاحات با هدف مدرن سازی اقتصاد و جامعه کشور.این اصلاحات شامل توزیع مجدد زمین، حق رای زنان و گسترش خدمات آموزشی و بهداشتی بود.با این حال، این تغییرات همچنین منجر به پیامدهای ناخواسته ای مانند جابجایی جمعیت روستایی و شهرنشینی سریع شهرهایی مانند تهران شد.حکومت شاه همچنین با شیوه حکومت داری استبدادی فزاینده او مشخص شد.کودتای 1953 که با کمک سیا و ام آی 6 بریتانیا سازماندهی شد و پس از یک سرنگونی کوتاه او را به قدرت بازگرداند، موقعیت او را به طور قابل توجهی تقویت کرد.این رویداد نقطه عطفی بود که منجر به یک رژیم اقتدارگراتر شد که مشخصه آن سرکوب مخالفان سیاسی و به حاشیه راندن احزاب مخالف بود.ساواک، پلیس مخفی که با کمک سیا تأسیس شد، به خاطر تاکتیک های وحشیانه اش در سرکوب مخالفان بدنام شد.از نظر اقتصادی، ایران در این دوره رشد قابل توجهی را تجربه کرد که عمدتاً توسط ذخایر عظیم نفتی آن تأمین می شد.در دهه 1970 شاهد افزایش درآمدهای نفتی بودیم که شاه از آن برای تأمین مالی پروژه های بلندپروازانه صنعتی و توسعه نظامی استفاده کرد.با این حال، این رونق اقتصادی همچنین به افزایش نابرابری و فساد منجر شد و به نارضایتی جامعه کمک کرد.از نظر فرهنگی، دوران شاه دوران دگرگونی چشمگیری بود.ترویج فرهنگ و ارزش‌های غربی در کنار سرکوب اعمال سنتی و مذهبی، منجر به بحران هویت فرهنگی در میان بسیاری از ایرانیان شد.این دوره شاهد ظهور نخبگان تحصیلکرده غربی بود که اغلب از ارزش‌ها و سبک زندگی سنتی مردم جدا بودند.اواخر دهه 1970 نشانه افول حکومت محمدرضا شاه بود که در انقلاب اسلامی 1979 به اوج خود رسید. انقلاب به رهبری آیت الله روح الله خمینی پاسخی بود به چندین دهه حکومت استبدادی، نابرابری اجتماعی-اقتصادی و غرب زدگی فرهنگی.ناتوانی شاه در پاسخگویی مؤثر به ناآرامی های فزاینده، که به دلیل مشکلات سلامتی وی تشدید شده بود، در نهایت به سرنگونی وی و استقرار جمهوری اسلامی ایران انجامید.