پس از یک دوره طولانی حکومت امن رومیان، از دهه 320 پانونیا دوباره درگیر جنگ مکرر با مردم ژرمن شرقی و سارماتی در شمال و شرق بود.هر دو وندال ها و گوت ها در استان راهپیمایی کردند و ویرانی عظیمی به بار آوردند.^[6] پس از تقسیم امپراتوری روم، پانونیا تحت حاکمیت امپراتوری روم غربی باقی ماند، اگرچه ناحیه سیرمیوم در واقع بیشتر در حوزه نفوذ شرق بود.با فرار جمعیت لاتین استان از تهاجمات مستمر بربرها، ^[7] گروه های هونیک در آستانه دانوب ظاهر شدند.در سال 375 پس از میلاد، هون‌های عشایری از استپ‌های شرقی به اروپا حمله کردند و عصر بزرگ مهاجرت را آغاز کردند.در سال 380، هون‌ها به مجارستان کنونی نفوذ کردند و تا قرن پنجم به عنوان یک عامل مهم در منطقه باقی ماندند.استان های پانونیا از 379 به بعد از دوره مهاجرت رنج بردند، سکونت متحد گوت-آلان-هون باعث بحران ها و ویرانی های مکرر شد، معاصران آن را به عنوان حالت محاصره توصیف کردند، پانونیا هم در شمال و هم در شمال به دالان تهاجم تبدیل شد. جنوب.فرار و مهاجرت رومیان پس از دو دهه سخت در سال 401 آغاز شد که این امر نیز باعث رکود در زندگی دنیوی و کلیسایی شد.کنترل هون ها به تدریج بر پانونیا از سال 410 گسترش یافت، سرانجام امپراتوری روم واگذاری پانونیا را با معاهده ای در سال 433 تصویب کرد. فرار و مهاجرت رومیان از پانونیا تا زمان حمله آوارها بدون وقفه ادامه یافت.هون ها با استفاده از خروج گوت ها، کوادی و همکاران، امپراتوری قابل توجهی را در سال 423 ایجاد کردند که در مجارستان مستقر بود.در سال 453 آنها تحت فرمان فاتح معروف آتیلا هون به اوج گسترش خود رسیدند.امپراتوری در سال 455، زمانی که هون ها توسط قبایل ژرمنی همسایه (مانند Quadi، Gepidi و Sciri) شکست خوردند، فروپاشید.