ناسیونالیسم مجارستانی در میان روشنفکران متاثر از عصر روشنگری و رمانتیسم ظهور کرد.به سرعت رشد کرد و پایه و اساس انقلاب 1848-1849 را فراهم کرد.تمرکز ویژه ای بر زبان مجاری بود که جایگزین لاتین به عنوان زبان دولت و مدارس شد.^[68] در دهه 1820، امپراتور فرانسیس اول مجبور شد دیت مجارستان را تشکیل دهد، که دوره اصلاحات را آغاز کرد.با این وجود، پیشرفت توسط اشراف که به امتیازات خود (معافیت از مالیات، حق رای انحصاری و غیره) چسبیده بودند، کند شد.بنابراین، دستاوردها بیشتر جنبه نمادین داشتند، مانند پیشرفت زبان مجاری.در 15 مارس 1848، تظاهرات گسترده در پست و بودا به اصلاح طلبان مجارستانی امکان داد تا فهرستی از خواسته های دوازده گانه را پیش ببرند.رژیم مجارستانی از انقلاب های 1848 در نواحی هابسبورگ استفاده کرد تا قوانین آوریل را که یک برنامه قانونگذاری جامع شامل ده ها اصلاحات حقوق مدنی است، وضع کند.فردیناند اول، امپراتور اتریش، در مواجهه با انقلاب هم در داخل و هم در مجارستان، در ابتدا مجبور شد خواسته های مجارستان را بپذیرد.پس از سرکوب قیام اتریش، یک امپراتور جدید فرانتس ژوزف جایگزین عموی مبتلا به صرع خود فردیناند شد.یوسف تمام اصلاحات را رد کرد و شروع به تسلیح علیه مجارستان کرد.یک سال بعد، در آوریل 1849، دولت مستقل مجارستان تأسیس شد.^[69]دولت جدید از امپراتوری اتریش جدا شد.^[70] خاندان هابسبورگ در بخش مجارستانی امپراتوری اتریش از سلطنت خلع شد و اولین جمهوری مجارستان با لایوس کوشوت به عنوان فرماندار و رئیس جمهور اعلام شد.اولین نخست وزیر لایوس باتیانی بود.جوزف و مشاورانش به طرز ماهرانه ای اقلیت های قومی ملت جدید، دهقانان کروات، صرب و رومانیایی را که توسط کشیش ها و افسران وفادار قاطعانه به هابسبورگ رهبری می شدند، دستکاری کردند و آنها را وادار به شورش علیه دولت جدید کردند.مجارها توسط اکثریت قریب به اتفاق اسلواکی ها، آلمانی ها و روسین های کشور و تقریباً همه یهودیان و همچنین تعداد زیادی داوطلب لهستانی، اتریشی و ایتالیایی حمایت می شدند.^[71]بسیاری از اعضای ملیت های غیر مجارستانی موقعیت های بالایی را در ارتش مجارستان به دست آوردند، به عنوان مثال ژنرال یانوس دامجانیچ، یک صرب قومی که از طریق فرماندهی خود در سپاه سوم ارتش مجارستان به قهرمان ملی مجارستان تبدیل شد.در ابتدا نیروهای مجارستانی (Honvédség) موفق شدند مواضع خود را حفظ کنند.در ژوئیه 1849، پارلمان مجارستان مترقی ترین حقوق قومی و اقلیت ها را در جهان اعلام و تصویب کرد، اما دیگر دیر شده بود.جوزف برای سرکوب انقلاب مجارستان، نیروهای خود را علیه مجارستان آماده کرده بود و از "ژاندارم اروپا"، تزار روسیه نیکلاس اول کمک گرفته بود. در ژوئن، ارتش های روسیه در هماهنگی با ارتش اتریش که از جبهه های غربی به سمت مجارستان حرکت می کردند، به ترانسیلوانیا حمله کردند. پیروز شده بود (ایتالیا، گالیسیا و بوهم).نیروهای روسیه و اتریش بر ارتش مجارستان غلبه کردند و ژنرال آرتور گورگی در اوت 1849 تسلیم شد. مارشال اتریشی جولیوس فراهر فون هایناو سپس برای چند ماه فرماندار مجارستان شد و در 6 اکتبر دستور اعدام 13 رهبر ارتش مجارستان را صادر کرد. و همچنین نخست وزیر باتیانی؛کوسوث به تبعید گریخت.پس از جنگ 1848-1849، کشور در "مقاومت منفعل" فرو رفت.آرشیدوک آلبرشت فون هابسبورگ به فرمانداری پادشاهی مجارستان منصوب شد و این بار به خاطر آلمانی‌سازی که با کمک افسران چک دنبال شد به یادگار ماند.