در طول قرن‌های 8 تا 10 پس از میلاد، مجارها که در ابتدا سبک زندگی نیمه‌کوچ‌نشینی را حفظ می‌کردند که مشخصه آن فراانسانی بود، شروع به انتقال به یک جامعه کشاورزی مستقر کردند.این تغییر ناشی از نیازهای اقتصادی از جمله کمبود مراتع برای کوچ نشینی و ناتوانی در مهاجرت بیشتر بود.در نتیجه، مجارها، با ادغام با اسلاوهای محلی و سایر جمعیت ها، همگن تر شدند و شروع به توسعه مراکز مستحکم کردند که بعداً به مراکز شهرستانی تبدیل شدند.سیستم روستایی مجارستان نیز در طول قرن دهم شکل گرفت.اصلاحات قابل توجهی در ساختار قدرت دولت نوظهور مجارستان توسط شاهزاده های بزرگ فاجز و تاکسونی آغاز شد.آنها اولین کسانی بودند که مبلغان مسیحی را دعوت کردند و قلعه هایی را ایجاد کردند که نشانگر تغییر به سمت جامعه ای سازمان یافته تر و بی تحرک بود.تاکسونی، به ویژه، مرکز شاهزاده مجارستان را از تیزا علیا به مکان‌های جدید در Székesfehérvár و Esztergom منتقل کرد، خدمات نظامی سنتی را مجدداً معرفی کرد، تسلیحات ارتش را به روز کرد، و اسکان مجدد مجارها در مقیاس بزرگ را سازمان‌دهی کرد، و تحول را از یک رده‌بندی برتر تثبیت کرد. به یک جامعه دولتی