جمهوری وایمار که رسماً رایش آلمان نامیده می شود، حکومت آلمان از سال 1918 تا 1933 بود که طی آن برای اولین بار در تاریخ یک جمهوری فدرال مشروطه بود.از این رو به آن جمهوری آلمان نیز می گویند و به طور غیر رسمی خود را اعلام می کند.نام غیررسمی این ایالت از شهر وایمار گرفته شده است که میزبان مجلس مؤسسانی بود که دولت آن را تأسیس کرد.پس از ویرانی های جنگ جهانی اول (1914-1918)، آلمان خسته شد و در شرایط ناامیدکننده ای برای صلح شکایت کرد.آگاهی از شکست قریب الوقوع جرقه یک انقلاب، کناره گیری قیصر ویلهلم دوم، تسلیم رسمی به متفقین، و اعلام جمهوری وایمار در 9 نوامبر 1918 شد.در سال‌های اولیه، مشکلات بزرگی مانند تورم شدید و افراط‌گرایی سیاسی، از جمله قتل‌های سیاسی و دو تلاش برای تصاحب قدرت توسط شبه‌نظامیان متخاصم، گریبانگیر جمهوری شد.در سطح بین‌المللی، از انزوا، کاهش جایگاه دیپلماتیک و روابط جنجالی با قدرت‌های بزرگ رنج می‌برد.تا سال 1924، ثبات پولی و سیاسی زیادی برقرار شد و جمهوری برای پنج سال آینده از رونق نسبی برخوردار شد.این دوره که گاهی اوقات به عنوان دهه بیست طلایی شناخته می شود، با شکوفایی فرهنگی چشمگیر، پیشرفت اجتماعی و بهبود تدریجی روابط خارجی مشخص شد.بر اساس معاهدات لوکارنو در سال 1925، آلمان به سمت عادی سازی روابط با همسایگان خود حرکت کرد و اکثر تغییرات ارضی تحت معاهده ورسای را به رسمیت شناخت و متعهد شد که هرگز وارد جنگ نشود.سال بعد، به جامعه ملل پیوست که نشان دهنده پیوستن مجدد آن به جامعه بین المللی بود.با این وجود، به ویژه در جناح راست سیاسی، نارضایتی شدید و گسترده ای علیه معاهده و کسانی که آن را امضا کرده و از آن حمایت کرده بودند، وجود داشت.رکود بزرگ اکتبر 1929 به شدت بر پیشرفت ضعیف آلمان تأثیر گذاشت.بیکاری بالا و متعاقب آن ناآرامی های اجتماعی و سیاسی منجر به فروپاشی دولت ائتلافی شد.از مارس 1930 به بعد، رئیس جمهور پل فون هیندنبورگ از اختیارات اضطراری برای حمایت از صدراعظم هاینریش برونینگ، فرانتس فون پاپن و ژنرال کورت فون شلایچر استفاده کرد.رکود بزرگ که با سیاست کاهش تورم برونینگ تشدید شد، منجر به افزایش بیشتر بیکاری شد.در 30 ژانویه 1933، هیندنبورگ آدولف هیتلر را به عنوان صدراعظم به ریاست یک دولت ائتلافی منصوب کرد.حزب نازی راست افراطی هیتلر از هر ده کرسی کابینه دو کرسی را در اختیار داشت.فون پاپن، به‌عنوان معاون صدراعظم و معتمد هیندنبورگ، باید برای تحت کنترل نگه داشتن هیتلر خدمت کند.این نیات توانایی های سیاسی هیتلر را به شدت دست کم گرفت.در پایان مارس 1933، فرمان آتش سوزی رایشستاگ و قانون توانبخش 1933 از وضعیت اضطراری در نظر گرفته شده برای اعطای مؤثر قدرت گسترده به صدراعظم جدید برای عمل خارج از کنترل پارلمان استفاده کردند.هیتلر بی درنگ از این اختیارات برای خنثی کردن حکومت قانون اساسی و تعلیق آزادی های مدنی استفاده کرد که باعث فروپاشی سریع دموکراسی در سطح فدرال و ایالتی و ایجاد یک دیکتاتوری تک حزبی تحت رهبری او شد.