امپراتوری استعماری آلمان مستعمرات، مناطق وابستگی و قلمروهای امپراتوری آلمان را تشکیل می داد.صدراعظم این دوره زمانی که در اوایل دهه 1870 متحد شد، اتو فون بیسمارک بود.تلاش‌های کوتاه‌مدت برای استعمار توسط دولت‌های جداگانه آلمان در قرن‌های قبل رخ داده بود، اما بیسمارک در برابر فشار برای ایجاد یک امپراتوری استعماری تا زمان تقلا برای آفریقا در سال 1884 مقاومت کرد. بزرگترین امپراتوری استعماری در آن زمان، پس از بریتانیا و فرانسه.امپراتوری استعماری آلمان بخش‌هایی از چندین کشور آفریقایی، از جمله بخش‌هایی از بوروندی، رواندا، تانزانیا، نامیبیا، کامرون، گابن، کنگو، جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، نیجریه، توگو، غنا و همچنین شمال شرقی گینه نو را در بر می‌گرفت. ساموآ و جزایر متعدد میکرونزی.با احتساب سرزمین اصلی آلمان، مساحت امپراتوری 3503352 کیلومتر مربع و جمعیت آن 80125993 نفر بود.آلمان کنترل بیشتر امپراتوری استعماری خود را در آغاز جنگ جهانی اول در سال 1914 از دست داد، اما برخی از نیروهای آلمانی تا پایان جنگ در آفریقای شرقی آلمان مقاومت کردند.پس از شکست آلمان در جنگ جهانی اول، امپراتوری استعماری آلمان با معاهده ورسای رسماً منحل شد.هر مستعمره تحت نظارت (اما نه مالکیت) یکی از قدرت‌های پیروز، به عنوان حکم جامعه ملل تبدیل شد.صحبت در مورد بازپس گیری اموال استعماری از دست رفته آنها تا سال 1943 در آلمان ادامه داشت، اما هرگز به هدف رسمی دولت آلمان تبدیل نشد.