در سال 632، خان کوبرات سه قبیله بزرگ بلغار را متحد کرد: کوتریگور، اوتوغور و اونوگوندوری، و به این ترتیب کشوری را تشکیل داد که امروزه مورخان آن را بلغارستان بزرگ می نامند (همچنین به نام اونوگوریا نیز شناخته می شود).این کشور بین مسیر پایین رود دانوب در غرب، دریای سیاه و دریای آزوف در جنوب، رودخانه کوبان در شرق و رودخانه دونتس در شمال قرار داشت.پایتخت آن فاناگوریا در آزوف بود.در سال 635، کوبرات با امپراتور هراکلیوس امپراتوری بیزانس ، پیمان صلح امضا کرد و پادشاهی بلغارها را تا بالکان گسترش داد.بعدها، کوبرات توسط هراکلیوس با عنوان پاتریسیون تاج گذاری شد.پادشاهی هرگز از مرگ کوبرات جان سالم به در نبرد.پس از چندین جنگ با خزرها، بلغارها سرانجام شکست خوردند و آنها به سمت جنوب، به شمال، و عمدتاً به غرب به بالکان، جایی که اکثر اقوام دیگر بلغار در آنجا زندگی می کردند، مهاجرت کردند. از قرن پنجم.یکی دیگر از جانشینان خان کبرات، آسپاروه (برادر کوتراگ) به سمت غرب حرکت کرد و جنوب بسارابیا امروزی را اشغال کرد.پس از یک جنگ موفقیت‌آمیز با بیزانس در سال 680، خانات آسپاروه ابتدا سکایی صغیر را فتح کرد و طبق معاهده بعدی که در سال 681 با امپراتوری بیزانس امضا شد، به عنوان یک کشور مستقل شناخته شد. آن سال معمولاً به عنوان سال تأسیس بلغارستان کنونی در نظر گرفته می‌شود. و آسپاروه را اولین فرمانروای بلغارها می دانند.