در سال 1991، انتخابات پارلمانی بنگلادش شاهد پیروزی حزب ناسیونالیست بنگلادش (BNP) به رهبری خالده ضیا، بیوه ضیاءورحمان بود.BNP با حمایت جماعت اسلامی دولت تشکیل داد.پارلمان همچنین شامل اتحادیه عوامی (AL) به رهبری شیخ حسینه، جماعت اسلامی (JI) و حزب جاتیه (JP) بود.اولین دوره خالده ضیا به عنوان نخست وزیر بنگلادش، از سال 1991 تا 1996، دوره مهمی در تاریخ سیاسی این کشور بود که نشان دهنده احیای دموکراسی پارلمانی پس از سال ها حکومت نظامی و حکومت استبدادی بود.رهبری او در انتقال بنگلادش به سمت یک سیستم دموکراتیک، با نظارت دولت او بر برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه، که گامی اساسی در برقراری مجدد هنجارهای دموکراتیک در کشور بود، نقش بسزایی داشت.از نظر اقتصادی، دولت ضیاء آزادسازی را با هدف تقویت بخش خصوصی و جذب سرمایه گذاری خارجی در اولویت قرار داد که به رشد اقتصادی ثابت کمک کرد.دوره تصدی وی همچنین به دلیل سرمایه گذاری های قابل توجه در زیرساخت ها، از جمله توسعه جاده ها، پل ها، و نیروگاه ها، تلاش هایی که به دنبال بهبود پایه های اقتصادی بنگلادش و افزایش اتصال بود، مورد توجه قرار گرفت.علاوه بر این، دولت او اقداماتی را برای رسیدگی به مسائل اجتماعی با ابتکاراتی با هدف بهبود شاخص‌های بهداشت و آموزش انجام داد.جنجال در مارس 1994 بر سر اتهامات تقلب در انتخابات توسط BNP بالا گرفت که منجر به تحریم پارلمان توسط مخالفان و یک سری اعتصابات عمومی با درخواست استعفای دولت خالده ضیا شد.علیرغم تلاش‌های میانجی‌گری، مخالفان در اواخر آذرماه ۹۴ از پارلمان استعفا کردند و به اعتراضات خود ادامه دادند.بحران سیاسی منجر به تحریم انتخابات در فوریه 1996 شد و خالده ضیا در میان ادعاهای ناعادلانه دوباره انتخاب شد.در واکنش به این آشفتگی، اصلاحیه قانون اساسی در مارس 1996 یک دولت موقت بی طرف را قادر ساخت تا بر انتخابات جدید نظارت کند.انتخابات ژوئن 1996 منجر به پیروزی عوامی لیگ شد و شیخ حسینه نخست وزیر شد و با حمایت حزب جاتیه دولت تشکیل داد.