اولین دوره نخست وزیری شیخ حسینه به عنوان نخست وزیر بنگلادش، از ژوئن 1996 تا ژوئیه 2001، با دستاوردهای مهم و سیاست های مترقی با هدف بهبود چشم انداز اقتصادی-اجتماعی کشور و روابط بین المللی مشخص شد.دولت او در امضای معاهده 30 ساله تقسیم آب با هند برای رودخانه گنگ، گامی حیاتی در رسیدگی به کمبود آب منطقه ای و تقویت همکاری با هند، بسیار مهم بود.تحت رهبری Hasina، بنگلادش شاهد آزادسازی بخش مخابرات، ایجاد رقابت و پایان دادن به انحصار دولت بود که به طور قابل توجهی کارایی و دسترسی این بخش را بهبود بخشید.توافقنامه صلح چیتاگونگ هیل که در دسامبر 1997 امضا شد، به دهه‌ها شورش در منطقه پایان داد، که برای آن حسینا جایزه صلح یونسکو را دریافت کرد و نقش او را در تقویت صلح و آشتی برجسته کرد.از نظر اقتصادی، سیاست‌های دولت او منجر به رشد متوسط ​​تولید ناخالص داخلی 5.5 درصدی شد و نرخ تورم در مقایسه با سایر کشورهای در حال توسعه پایین‌تر بود.ابتکاراتی مانند پروژه آشرایان-1 برای مسکن بی خانمان ها و سیاست صنعتی جدید با هدف تقویت بخش خصوصی و تشویق سرمایه گذاری مستقیم خارجی، جهانی شدن بیشتر اقتصاد بنگلادش.این سیاست به ویژه بر توسعه صنایع کوچک و کلبه، ترویج توسعه مهارت، به ویژه در میان زنان، و استفاده از مواد خام محلی متمرکز بود.دولت حسینه همچنین در رفاه اجتماعی گام‌هایی برداشت و یک سیستم تامین اجتماعی را که شامل کمک هزینه برای سالمندان، بیوه‌ها و زنان مضطرب بود، ایجاد کرد و بنیادی برای افراد دارای معلولیت ایجاد کرد.تکمیل پروژه بزرگ پل Bangabandhu در سال 1998 یک دستاورد مهم زیرساختی بود که باعث افزایش اتصال و تجارت شد.در صحنه بین المللی، حسینا به نمایندگی از بنگلادش در مجامع مختلف جهانی، از جمله اجلاس جهانی اعتبارات خرد و اجلاس سران سارک، ردپای دیپلماتیک بنگلادش را افزایش داد.تکمیل موفقیت آمیز یک دوره پنج ساله کامل توسط دولت او، اولین بار از زمان استقلال بنگلادش، سابقه ای برای ثبات دموکراتیک ایجاد کرد.با این حال، نتایج انتخابات عمومی سال 2001، که منجر به شکست حزب او علیرغم کسب بخش قابل توجهی از آرای عمومی شد، به چالش‌های سیستم انتخاباتی اول و دوم اشاره کرد و سؤالاتی را در مورد عدالت انتخاباتی ایجاد کرد، بحثی که محقق شد. با نظارت بین المللی، اما در نهایت به انتقال مسالمت آمیز قدرت منجر شد.