در پیش از انتخابات برنامه ریزی شده 22 ژانویه 2007، بنگلادش پس از پایان دولت خالده ضیا در اکتبر 2006، ناآرامی ها و جنجال های سیاسی قابل توجهی را تجربه کرد. دوره گذار شاهد اعتراضات، اعتصابات و خشونت بود که منجر به کشته شدن 40 نفر به دلیل عدم اطمینان در مورد این کشور شد. رهبری دولت موقت که توسط اتحادیه عوامی به حمایت از BNP متهم شده است.تلاش‌های مخلصور رحمان چودوری، مشاور رئیس‌جمهور برای گرد هم آوردن همه احزاب برای انتخابات، زمانی که ائتلاف بزرگ نامزدهای خود را کنار کشید و خواستار انتشار فهرست رأی‌دهندگان شد، مختل شد.وضعیت زمانی تشدید شد که رئیس جمهور ایاج الدین احمد وضعیت فوق العاده اعلام کرد و از سمت مشاور ارشد استعفا داد و فخرالدین احمد را به جای خود منصوب کرد.این اقدام عملاً فعالیت های سیاسی را به حالت تعلیق درآورد.دولت جدید تحت حمایت ارتش، پرونده های فساد را علیه رهبران هر دو حزب سیاسی اصلی آغاز کرد، از جمله اتهاماتی علیه پسران خالده ضیا، شیخ حسینه، و خود ضیا در اوایل سال 2007. مقامات ارشد نظامی تلاش هایی برای کنار گذاشتن حسینه و ضیا از سیاست داشتند.دولت موقت همچنین بر تقویت کمیسیون مبارزه با فساد و کمیسیون انتخابات بنگلادش تمرکز کرد.خشونت در دانشگاه داکا در آگوست 2007 با درگیری دانشجویان با ارتش بنگلادش آغاز شد که منجر به اعتراضات گسترده شد.واکنش تهاجمی دولت، از جمله حمله به دانشجویان و اساتید، تظاهرات بیشتری را برانگیخت.ارتش در نهایت به برخی از خواسته ها از جمله حذف اردوگاه ارتش از محوطه دانشگاه تن داد، اما وضعیت اضطراری و تنش های سیاسی همچنان ادامه داشت.