پس از مرگ واسیلی در سال 1533، پسر و وارث او، ایوان چهارم، تنها سه سال داشت.مادر او، النا گلینسکایا، به عنوان نایب السلطنه عمل کرد و با سایر اقوام و پسران درگیر جنگ قدرت شد.پادشاه لهستانی-لیتوانی تصمیم گرفت از این موقعیت استفاده کند و خواستار بازگرداندن سرزمین های تسخیر شده توسط واسیلی سوم شد.در تابستان 1534، گراند هتمان یرزی رادزیویل و تاتارها مناطق اطراف چرنیگوف، نوگورود سورسک، رادوگوشچ، استارودوب و بریانسک را ویران کردند.در اکتبر 1534، یک ارتش مسکوئی به فرماندهی شاهزاده اووچینا-تلپنف-اوبولنسکی، شاهزاده نیکیتا اوبولنسکی و شاهزاده واسیلی شویسکی به لیتوانی حمله کردند و تا ویلنیوس و ناوگاردوکاس پیشروی کردند و سال بعد قلعه ای در دریاچه سبژ ساختند. متوقف شد.ارتش لیتوانی به فرماندهی هتمان رادزیویل، آندری نمیروویچ، هتمن لهستانی جان تارنوفسکی و سمن بلسکی ضدحمله قدرتمندی را آغاز کردند و گومل و استارودوب را تصرف کردند.در سال 1536، دژ سبژ نیروهای لیتوانیایی نمیروویچ را هنگامی که سعی کردند آن را محاصره کنند، شکست داد و سپس مسکووی ها به لیوبچ حمله کردند، ویتبسک را با خاک یکسان کردند و قلعه هایی در ولیژ و زاولوچه ساختند.لیتوانی و روسیه در مورد آتش بس پنج ساله بدون تبادل اسیران مذاکره کردند که در آن هومل تحت کنترل پادشاه باقی ماند، در حالی که روسیه مسکووی سبژ و زاولوچه را نگه داشت.