روابط بین بلغارها و اسلاوهای محلی بسته به تفسیر منابع بیزانسی محل بحث است.واسیل زلاتارسکی ادعا می کند که آنها یک معاهده منعقد کردند، اما اکثر مورخان موافق هستند که آنها تحت سلطه بودند.بلغارها از نظر سازمانی و نظامی برتر بودند و از نظر سیاسی بر دولت جدید تسلط یافتند، اما بین آنها و اسلاوها برای حفاظت از کشور همکاری وجود داشت.به اسلاوها اجازه داده شد که روسای خود را حفظ کنند، به آداب و رسوم خود پایبند باشند و در مقابل آنها باید خراج را به صورت غیرمجاز بپردازند و سربازان پیاده را برای ارتش فراهم کنند.هفت قبیله اسلاو به غرب منتقل شدند تا از مرز با خاقانات آوار محافظت کنند، در حالی که سوری در شرق کوه های بالکان اسکان داده شدند تا از گذرگاه های امپراتوری بیزانس محافظت کنند.تخمین تعداد بلغارهای آسپاروه دشوار است.واسیل زلاتارسکی و جان ون آنتورپ فاین جونیور نشان می‌دهند که تعداد آنها زیاد نبوده و به حدود 10000 نفر می‌رسیدند، در حالی که استیون رانسیمن معتقد است که این قبیله باید ابعاد قابل توجهی داشته باشد.بلغارها عمدتاً در شمال شرقی مستقر شدند و پایتخت را در پلیسکا تأسیس کردند که در ابتدا اردوگاه عظیمی به مساحت 23 کیلومتر مربع بود که با باروهای خاکی محافظت می شد.