جنگ بوشین که گاهی به عنوان جنگ داخلی ژاپن نیز شناخته می‌شود، یک جنگ داخلی در ژاپن بود که از سال 1868 تا 1869 بین نیروهای شوگونات حاکم توکوگاوا و گروهی که به‌دنبال تصرف قدرت سیاسی به نام دربار امپراتوری بودند، درگرفت.جنگ در نارضایتی بسیاری از اشراف و سامورایی‌های جوان از رفتار شوگونات با خارجی‌ها پس از گشایش ژاپن در دهه قبل شکل گرفت.افزایش نفوذ غرب در اقتصاد منجر به کاهش مشابه سایر کشورهای آسیایی در آن زمان شد.اتحاد سامورایی‌های غربی، به‌ویژه حوزه‌های چوشو، ساتسوما و توسا، و مقامات دربار کنترل دربار امپراتوری را تضمین کردند و بر امپراتور جوان میجی تأثیر گذاشتند.توکوگاوا یوشینوبو، شوگان نشسته، با درک بیهودگی وضعیت خود، قدرت سیاسی را به امپراتور واگذار کرد.یوشینوبو امیدوار بود که با انجام این کار، خانه توکوگاوا حفظ شود و در دولت آینده شرکت کند.با این حال، تحرکات نظامی توسط نیروهای امپراتوری، خشونت پارتیزانی در ادو، و فرمان امپراتوری که توسط ساتسوما و چوشو برای لغو خانه توکوگاوا ترویج شد، یوشینوبو را به راه اندازی یک کمپین نظامی برای تصرف دربار امپراتور در کیوتو سوق داد.جریان نظامی به سرعت به نفع جناح امپراتوری کوچکتر اما نسبتاً مدرن شده تغییر کرد و پس از یک سری نبرد که با تسلیم ادو به اوج خود رسید، یوشینوبو شخصاً تسلیم شد.افراد وفادار به توکوگاوا به شمال هونشو و بعداً به هوکایدو عقب نشینی کردند، جایی که جمهوری ازو را تأسیس کردند.شکست در نبرد هاکودات این آخرین استحکامات را شکست و حکومت امپراتوری را در سراسر ژاپن برتری داد و مرحله نظامی بازسازی میجی را تکمیل کرد.حدود 69000 مرد در جریان درگیری بسیج شدند و از این تعداد حدود 8200 نفر کشته شدند.در پایان، جناح پیروز امپراتوری هدف خود را در اخراج بیگانگان از ژاپن رها کرد و در عوض سیاست تداوم مدرنیزاسیون را با چشم‌اندازی به مذاکره مجدد نهایی در مورد معاهدات نابرابر با قدرت‌های غربی در پیش گرفت.به دلیل پافشاری سایگو تاکاموری، رهبر برجسته جناح امپراتوری، وفاداران توکوگاوا مورد رحمت قرار گرفتند و بسیاری از رهبران سابق شوگون و سامورایی ها بعداً در دولت جدید مناصب مسئولیت گرفتند.زمانی که جنگ بوشین آغاز شد، ژاپن از قبل در حال مدرن شدن بود و همان مسیر پیشرفت کشورهای صنعتی غربی را دنبال می کرد.از آنجایی که کشورهای غربی، به ویژه بریتانیا و فرانسه، عمیقاً درگیر سیاست کشور بودند، استقرار قدرت امپراتوری آشفتگی بیشتری به درگیری اضافه کرد.با گذشت زمان، جنگ به عنوان یک «انقلاب بدون خون» توصیف شد، زیرا تعداد تلفات نسبت به جمعیت ژاپن کم بود.با این حال، به زودی درگیری‌هایی بین سامورایی‌های غربی و مدرنیست‌ها در جناح امپراتوری پدید آمد که به شورش خونین‌تر ساتسوما منجر شد.