امت تیل، یک نوجوان آفریقایی آمریکایی 14 ساله اهل شیکاگو، برای تابستان از اقوام خود در مانی، می سی سی پی دیدن کرد.ظاهراً او با یک زن سفیدپوست به نام کارولین برایانت در یک فروشگاه مواد غذایی کوچک که هنجارهای فرهنگ می سی سی پی را نقض می کرد تعامل داشت و روی شوهر برایانت و برادر ناتنی اش جی دبلیو میلام به طرز وحشیانه ای امت تیل جوان را به قتل رساندند.آنها قبل از شلیک گلوله به سر و غرق کردن بدنش در رودخانه تالاهاچی، او را کتک زدند و مثله کردند.سه روز بعد جسد تیل کشف و از رودخانه بیرون آورده شد.پس از اینکه مادر امت، مامی تیل، آمد تا بقایای پسرش را شناسایی کند، او تصمیم گرفت که «به مردم اجازه دهد آنچه را که من دیده‌ام ببینند».سپس مادر تیل جسد او را به شیکاگو برگرداند و در تابوت باز در مراسم تشییع جنازه که هزاران بازدیدکننده برای ادای احترام به آنجا آمدند به نمایش گذاشته شد.انتشار بعدی تصویری در مراسم تشییع جنازه در جت به عنوان یک لحظه حیاتی در دوران حقوق مدنی برای نمایش جزئیات واضح نژادپرستی خشونت‌آمیز که علیه سیاه‌پوستان در آمریکا انجام می‌شد، شناخته می‌شود.در ستونی برای آتلانتیک، ون آر. نیوکیرک نوشت: "محاکمه قاتلان او تبدیل به نمایشی شد که ظلم برتری سفیدپوستان را روشن می کند." ایالت می سی سی پی دو متهم را محاکمه کرد، اما آنها به سرعت توسط هیئت منصفه کاملا سفیدپوست تبرئه شدند.تیم تایسون، مورخ، می‌نویسد: «قتل امت هرگز به نقطه‌ای تاریخی تبدیل نمی‌شد مگر اینکه مامی این قدرت را پیدا کند که غم و اندوه شخصی خود را به یک موضوع عمومی تبدیل کند.»پاسخ درونی به تصمیم مادرش برای برگزاری مراسم تشییع جنازه در تابوت باز، جامعه سیاهپوستان را در سراسر ایالات متحده بسیج کرد.جویس لدنر از چنین فعالانی به عنوان "نسل امت تایل" یاد می کند.صد روز پس از قتل امت تیل، رزا پارکس از دادن صندلی خود در اتوبوس در مونتگومری، آلاباما خودداری کرد.پارکس بعداً به مادر تیل اطلاع داد که تصمیم او برای ماندن در صندلی او با تصویری بود که او هنوز به وضوح از بقایای وحشیانه تیل به یاد می آورد.