عقب نشینی دولت جمهوری چین به تایوان، که به عنوان عقب نشینی کومینتانگ به تایوان نیز شناخته می شود، به مهاجرت بقایای دولت جمهوری چین به رسمیت شناخته شده بین المللی تحت حاکمیت کومینتانگ (ROC) به جزیره تایوان اشاره دارد. (فورموسا) در 7 دسامبر 1949 پس از شکست در جنگ داخلی چین در سرزمین اصلی.کومینتانگ (حزب ملی گرای چین)، افسران آن، و تقریباً 2 میلیون سرباز ROC، علاوه بر بسیاری از غیرنظامیان و پناهندگان، در این عقب نشینی شرکت کردند که از پیشروی ارتش آزادیبخش خلق حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) فرار کردند.سربازان ROC عمدتاً از استان های جنوب چین، به ویژه استان سیچوان، جایی که آخرین موضع ارتش اصلی ROC در آنجا برگزار شد، به تایوان گریختند.پرواز به تایوان بیش از چهار ماه پس از اعلام تاسیس جمهوری خلق چین (PRC) در پکن در 1 اکتبر 1949 توسط مائو تسه تونگ انجام شد. جزیره تایوان در طول اشغال جزئی از ژاپن باقی ماند تا اینکه ژاپن ادعاهای ارضی خود را در این کشور قطع کرد. معاهده سانفرانسیسکو که در سال 1952 اجرایی شد.پس از عقب نشینی، رهبری ROC، به ویژه ژنرالیسیمو و رئیس جمهور چیانگ کای شک، برنامه ریزی کردند که این عقب نشینی را موقتی کنند، به این امید که مجدداً جمع شوند، تقویت شوند و سرزمین اصلی را دوباره تسخیر کنند.این طرح که هرگز به نتیجه نرسید، به عنوان "پروژه افتخار ملی" شناخته شد و اولویت ملی ROC در تایوان شد.هنگامی که آشکار شد که چنین طرحی نمی‌تواند محقق شود، تمرکز ملی ROC به نوسازی و توسعه اقتصادی تایوان معطوف شد.با این حال، ROC همچنان به ادعای رسمی حاکمیت انحصاری بر سرزمین اصلی چین که اکنون تحت کنترل CCP است، ادامه می دهد.